“ఇదిప్పుడు మనదేశమే” కథ, ఆంగ్లానువాదం

అట్లూరి పిచ్చేశ్వరరావు గారు ఎప్పుడో అరవై ఏళ్ళ నాడు రాసిన “ఇదిప్పుడు మన దేశమే” కథని నేను ఆంగ్లం లోకి అనువదించాను. అది అవుట్లుక్ పత్రిక వీకెండర్ విభాగంలో గత నెలలో వచ్చింది. అప్పుడు ఈ పోస్టు మొదలుపెట్టి మళ్ళీ తీరిక చిక్కక ఆపేశాను. ఒక రెండు మూడు రోజుల క్రితం ఫేస్బుక్లో ఏదో సాహితీ చర్చ చదువుతూ ఉండగా అనువాదకులు కథల ఎంపిక సరిగా చేయాలి, ఏ విధమైన ప్రత్యేకత లేని కథలు అనువాదం చేయక్కర్లేదు అన్న తరహా వ్యాఖ్య ఒకటి చదివాను. దానితో “ప్రత్యేకత” ఎవరికి కనబడాలి? అనుకున్నాను. ఈ కథ గుర్తు వచ్చింది. నాకు ఇది ప్రత్యేకమైన కథే. ఇది తెలుగు పాఠకులని దాటి కూడా చదవదగ్గ కథే. అనువాదకుల ఎంపిక ని వివరించే అవకాశం/అవసరం అన్నిసార్లూ ఉండదు/కుదరదు కానీ, నా రికార్డుకోసం నా బ్లాగులో అన్నా రాసుకోవాలని ఆపేసిన పోస్టుని మళ్ళీ రాస్తున్నా.

(మూలకథని “అట్లూరి పిచ్చేశ్వరరావు కథలు” పుస్తకంలోనూ, నా అనువాదాన్ని అవుట్లుక్ వెబ్సైటులోనూ చదవొచ్చు. ఆర్కైవ్.ఆర్గ్ లో ఒక పాత “అట్లూరి పిచ్చేశ్వరరావు కథలు” ఎడిషన్ ఉంది. ఈ కథ అందులో కూడా 176 పేజి వద్ద చదవొచ్చు.)

నన్నేం ఆకర్షించింది ఆ కథలో? ముఖ్యంగా రెండు అంశాలు.

• ఆ కథావస్తువు దేశం, భాష వీటికి అతీతంగా ప్రతి చోటా ఉండే చర్చే అనిపించింది. 
• నాకు సెంటిమెంటు పిండేవి, విషాదాంతాలు, ఇలాంటివి అంతగా నచ్చడం లేదు ఈ మధ్య. ఈ కథలో పాత్రని తీసుకుంటే ఒక టిపికల్ కథ లో అయన బహుశా పెన్షన్ కోసం ఎక్కే గడపా దిగే గడపా తిరుగుతుంటాడు…  ఎక్కడ చూసినా అవినీతి … ఎక్స్ సర్వీస్ మెన్ ని ఎవరూ గౌరవించరు … ఇలాంటివి ఉంటాయి. దానికి భిన్నంగా ఇందులో కథానాయకుడు స్పెషల్ గా అనిపించాడు నాకు.  నాకు ఆ పాత్ర, ఆ వాగ్ధాటి, ఆ వ్యంగ్యం నచ్చాయి.

ఇవి కాక మరొకటి: ఇలా నేవీ నేపథ్యంలో నేను ఇతర కథలు చదవలేదు తెలుగు/ఇంగ్లీషులలో (ఈ రచయితవే మరికొన్ని కథలు ఉన్నాయి ఈ పుస్తకంలో)

అప్చకోర్సు, ఇది నవల కాదు. చిన్న కథ. అందులోనూ మరీ చిన్న కథ. ఇట్లా ఆ ఉద్యోగం వద్దని పోయాక అతనికేమైంది? బానే బతికాడా? లేకపోతే ఇలా “పొగరు”తో వచ్చిన అవకాశాలు వదులుకుని దీనంగా బతికాడా? ఇలాంటి ప్రశ్నలకి మనకి సమాధానం ఉండదు. 

ఇక పోతే, కథలో నాకు అర్థం కానీ అంశం కూడా ఒకటి ఉంది – అదేం ఆఫీసు? పెన్షన్ ఇవ్వడం, ఇతర ఉద్యోగాల్లో చేరడం – రెండూ వాళ్ళే చూస్తారా? ఉద్యోగం ఒప్పుకుంటే పెన్షన్ వదిలేసుకోవాలా? వాళ్ళ ద్వారా కాక మన మానాన మనం ఏదో వెదుకున్నాము అనుకో, అప్పుడేమవుతుంది? – ఇలాంటివన్నీ ప్రశ్నలు మెదిలాయి. అనువాదానికి వీటికి సమాధానం తెలుసుకోవడం తప్పనిసరి అనిపించలేదు.  

ఈయనవి నేను చదివిన కథలన్నీ ఇటీవల వచ్చిన “అట్లూరి పిచ్చేశ్వరరావు కథలు” అన్న పుస్తకం లోనివి. అంతకుముందు కూడా మా ఇంట్లో ఒక అట్లూరి పిచ్చేశ్వరరావు కథలు పుస్తకం ఉండేది చిన్నది. నేను పద్దెనిమిదేళ్ళప్పుడు చదివాను. కానీ ఏమి కథలు ఉన్నాయో గుర్తులేదు.  ఇపుడు చదివిన కలెక్షన్ లో అయితే బహుశా ఒక ఏడెనిమిది కథలకి నేను ఇవి ఇప్పటికీ మంచి కథలే, పత్రికల్లో పాత కథల శీర్షికలతో వేస్తె ఎక్కువ మంది చదువుతారు అనుకున్నా. వాటిలో నాలుగైదు కథలకి ఈ కథలు ఆంగ్లానువాదంలో వస్తే బాగుంటుంది అనుకున్నా. ఇవే కథలు మళ్ళీ మా అమ్మకి నచ్చలేదు. లోకో భిన్న రుచి అనుకుని ఊరుకోవాలి అంతే.  ఏదో, మొత్తానికి, ఈ కథ అట్లా నన్ను ఆకట్టుకుని అనువాదం వైపుకి మళ్లించింది. ఇంకా రెండు మూడు కథలపై ఆసక్తి ఉంది. తీరిక, ఓపిక ఉన్నపుడు ప్రయత్నించాలి.

నాకు అనుమతి ఇచ్చినందుకు రచయిత కుమారుడు అనిల్ అట్లూరి గారికి, ముందర డ్రాఫ్ట్ ని రివ్యూ చేసిన నా కొలీగ్ గాబ్రియల్ బెర్నియర్-కొల్బర్న్ కి, గీతా రామస్వామి గారికి, అనిల్ గారి ద్వారా ఇది చూసిన కన్నెగంటి రామారావు, గొర్తి సాయి బ్రహ్మానందం గార్లకి (ఇంకెవరన్నా ఉంటే వాళ్లకి కూడా), ఔట్లుక్ పత్రిక వారికీ ధన్యవాదాలు.