గ్రీస్ లో క్రిస్మస్ సెలవులు-5

(మొదటి, రెండవ, మూడవ, నాల్గవ భాగాలు)

******
సాంటోరినీ నుండి విమానప్రయాణంలో ఏథెంస్ చేరుకున్నాము. ఆ విమానం వర్షం కారణంగా గంటన్నర ఆలస్యంగా బయలుదేరింది. మేము ఏథెంస్ సెంటర్లోని ప్లాకా ప్రాంతంలో ఒక అపార్ట్మెంటు అద్దెకు తీసుకున్నాము. ఇదివరలో సాంటోరినీ వెళ్ళేముందు వచ్చిన ప్రాంతమే కనుక అపార్ట్మెంట్ కనుక్కోడం అంత కష్టం కాలేదు. సరే, సామానులు అవీ పెట్టేసి కిటికీ తెరిస్తే, కనుచూపు మేరలోనే Acropolis కనబడ్డది! ఏమి లొకేషన్ అసలు ఈ ఇంటిది! అనుకున్నాము 🙂

ఇక ఆవేళ్టికి కాసేపు బయట నడిచి, అక్కడికి పదినిముషాల దూరంలోనే ఉన్న Archaeological sites ని బయటనుండి చూస్తూ కాసేపు తిరిగాము. మేము వెళ్ళేసరికి మరి అవన్నీ మూసేసారు. అన్నట్లు, ఈ ప్రాంతాల్లో ఎన్ని ప్రాచీన కట్టడాలు ఉన్నాయంటే – ఈ ప్లాకా ప్రాంతాన్ని Neighbourhood of the Gods అంటారట!

ముందు ఒక పోస్టులో చెప్పినట్లు, చీజ్ తినడానికి కమిట్ అవుతే, ఇక్కడ శాకాహారులకి బాగానే వెరైటీలు దొరుకుతాయి. అయితే, ఈ ప్రాంతంలో బాగా నాకు చిరాకు పుట్టించిన అంశం ఏమిటంటే – ఎక్కడికి వెళ్ళినా కూడా, గదుల్లోపల కూడా పొగబోతులు గుప్పు గుప్పుమని వదుల్తూనే ఉంటారు. ఈ లెక్కలో బయట కూర్చుని తినడమే శ్రేయస్కరం అన్న నిర్ణయానికి వచ్చాను నేను. కనీసం గాలి అన్నా ఆడుతుంది!

తరువాతి రోజు ఆదివారం. Sundays in Athens అని ఇదివరలో చూసిన బ్లాగు పోస్టులో లాగ చేద్దామనుకున్నాము.

మొదట పొద్దున్నే ఒక Greek Orthodox Church లో ప్రార్థనలు వినడానికి వెళ్ళాము. మేము వెళ్ళిన చర్చి ఏథెంస్ లోని అతి పురాతనమైన చర్చిలలో ఒకటి. సాధారణంగా నేనిక్కడ జర్మనీలో టూరిస్టులలో పేరున్న చర్చిలకి వెళ్తే, అక్కడ టూరిస్టులే ఎక్కువుంటారు. అందునా, ఏదో ప్రార్థన చేసేవాళ్ళు చేస్తారు కానీ, తీవ్రంగా అందులో నిమగ్నమయ్యే వాళ్ళు ఎక్కువ కనబడరు. కానీ, ఇక్కడ ఈ చర్చిలో మాత్రం చిన్న చిన్న పిల్లలు మొదలుకుని వృద్ధులదాక దాదాపు నాకు కనబడ్డ అందరూ చాలా నిష్టగా ఆ పూజారి చెప్పేదంతా వింటూ, ఏవో ఉచ్ఛరిస్తూ, కొందరైతే అక్కడున్న పటాలను తడిమి ఆ చేతుల్ని గుండెకి ఆన్చుకుని ప్రార్థిస్తూ – ఇలా ఉన్నారు. నాకంత మతవిశ్వాసాలు లేకపోవడం వల్ల ఊరికే వీళ్ళందరినీ చూస్తూ గడిపాను నేను. కానీ, ఇంతటి భక్తి కొంచెం ఆశ్చర్యం కలిగించిందనే చెప్పాలి. ఆదివారాలు మా ఊరి చర్చిలోపల ఏమవుతుందో నాకు తెలియదు కాని, సాంటోరినీలో కూడా వారం మధ్యలో ఓరోజు అక్కడి చర్చి పక్క నుండి నడుస్తూంటే గుంపులు గుంపులుగా జనం బైటకి వస్తూ కనబడ్డారు. ఈ‌తరహాలో ఇంత భక్తి ఇంకోచోట చూశా ఈ మూడేళ్ళలో. బల్గేరియా దేశ రాజధాని సోఫియాకి వెళ్ళినపుడు అక్కడి కొన్ని చర్చిలలో చూశాను. విగ్రహాలకి మొక్కడమూ, చర్చి బయట తాయెత్తుల టైపులో ఏవో అమ్ముతున్న స్టాల్సు ఇలా 🙂

మా తరువాతి మజిలీ గ్రీస్ పార్లమెంటు. బయట నుండి చూస్తే చాలా సాదాసీదాగా అనిపిస్తుంది. పెద్దగా ఆకట్టుకునే అంశాలేవీ కనబడవు, బయట కాపలా కాసే ఇద్దరు భటులు తప్ప. వీళ్ళు గంటకోసారి పొజిషంస్ మారతారు. అయితే, ఆదివారం రోజు పొద్దున్న పదిన్నరకి వెళ్తే మట్టుకు ఆ ప్రహసనంతో పాటు, ఓ మిలట్రీ బాండు, వాళ్ళ మార్చ్, ఇవన్నీ చూడొచ్చు. బాగా హడావుడి హడావుడి చేశారు పోలీసులు, ఈ మార్చిలో పాల్గొనే భటులు, టూరిస్టులు, అక్కడ ఉన్న పావురాలు, వాటికి గింజలేసేవాళ్ళూ, అందరూ కలిసి.

ఇక్కడ నుండి మొనాస్తిరాకి స్టేషన్ పక్కనే ఉన్న Folk Arts మ్యూజియంకి వెళ్ళాము. అది ఒకప్పుడు మసీదంట. దాని పక్కనే ఒక ప్రాచీన స్థలం – Hadrian’s Library ఉంది. చిన్నదే అయినా ఈ మ్యూజియం నాకు చాలా నచ్చింది. తమ దేశపు కళాకారుల గురించి అంత వివరంగా బోర్డులు పెట్టి మరీ ప్రదర్శించడం బాగుంది. కళాకారులంటే ప్రాచీనులనుకునేరు. ఇప్పటివారు! గత మూడు నాలుగు వందల ఏళ్ళలోని వారే అంతానూ. కొంతమంది ఇంకా జీవించి ఉన్నవారు కూడా ఉన్నారు ఇక్కడ పేర్కొన్న కళాకారుల్లో! స్థానిక జానపదుల గురించి అనమాట. అన్నట్లు, ఇక్కడ మ్యూజియంలలో ఈయూ లో చదువుకునే స్టూడెంట్లకి ఉచిత ప్రవేశం! మొత్తానికి చిన్నదే అయినా నాకు ఈ మ్యూజియం చాలా నచ్చింది.

అక్కడ నుండి బయటకొస్తూ చూస్తే, మోనాస్తిరాకి కిటకిటలాడుతోంది!

భోజన విరామం, మార్కెట్లో ఓ చిన్న వాక్ అయ్యాక, మా తదుపరి మజిలీ – Greece National Archaeological Museum. అసలే అది Greece. పదినిముషాలు నడిస్తే ఓ కొత్త monument కనిపిస్తుంది అన్నట్లు ఉంటుంది అక్కడ 😉 ఇంక అలాంటి దేశం వాళ్ళ జాతీయ పురావస్తు ప్రదర్శన అంటే ఎలాగుండాలి? అలాగే ఉంది. మొత్తం చూడలేకపోయాము మేము – రెండు గంటలేమో ఉన్నట్లు ఉన్నాము – సగం కూడా పూర్తికాలేదు 😦 ఆ మ్యూజియంని చూడ్డానికి కనీసం నాలుగైదు గంటలు – ఎక్కువరోజులు అక్కడ గడిపేట్టు అయితే ఒక పూర్తి రోజు కావాలని తీర్మానించుకున్నాము.

విచిత్రం ఏమిటంటే – దీనికి దారి కనుక్కోడానికి మట్టుకు చాలా కష్టపడ్డాము. దీన్ని గ్రీకులో ఏమంటారో తెలుసుకోకపోడం మా తప్పే అయినా, దేశరాజధానిలో ఒక ప్రముఖ పర్యాటక స్థలమైన ఆ మ్యూజియం తాలూకా ఆంగ్ల నామధేయం అందరికీ తెలిసుంటుందనుకున్నాము! ఒకావిడైతే మరీనూ. ప్రాణనాథుడు వెళ్ళి ఫలానా మ్యూజియం ఎక్కడండీ? అని అడిగితే – ఎవరో దొంగ దగ్గరికొస్తున్నాడనుకుని వెనక్కి వెనక్కి నడుస్తూ, “నా దగ్గరేం లేదు” అన్నట్లు చెయ్యి ఆడిస్తూ వెళ్ళిపోయింది :)))

ఆవేల్టికి అలా ముగిసిపోయింది అనమాట. తరువాతి రోజు Acropolis, దాని చుట్టుపక్కల ప్రాంతాలు సందర్శించాలని నిర్ణయించుకున్నాము. ఇది ఎన్నో ప్రముఖ ప్రాచీన కట్టడాలకి నిలయమైన ప్రాంతం. UNESCO వారి World Heritage Siteలలో ఒకటి. అంతంత ఎత్తు ఉన్న స్తంభాలు, విశాలమైన నాటక ప్రదర్శన స్థలం, ప్రాచీన గుళ్ళూ – చూట్టానికి రెండు కళ్ళూ చాలకపోవడం ఇక్కడ అనుభవంలోకి వచ్చింది. ఒకపక్కన ఆ బ్రహ్మాండమైన కట్టడాలు, మరొక పక్క ఆ ఎత్తు నుండి, చెట్టూ చేమల మధ్యనుండి ఏథెంస్ నగరం – అదొక అనుభవం. అంతే. మాటల్లేవ్!

హైక్ లకు కూడా అది చాలా మంచి లొకేషన్. చుట్టుపక్కలంతా ప్రకృతి అందాలు – వాతావరణం కూడా బాగుంది. ఆహా, నా రాజా! అనుకుంటూ అక్కడ చాలాసేపే గడిపాము. అలాగే ఆ చుట్టుపక్కల ఉన్న తక్కిన ప్రాచీన కట్టడాలు- Ancient Agora, దాని తాలుకా మ్యూజియం, Roman Agora – ఆ చుట్టుపక్కల ఉన్న ఇతర చిన్న చిన్న కట్టడాలు – ఇవన్నీ చూసుకుని, సాయంత్రానికి ఇల్లు చేరుకున్నాము. గొప్ప అనుభవం. నాకాట్టే వీళ్ళ చరిత్ర గురించి తెలియదు కానీ, ఆ మ్యూజియంలోను, అలాగే, ఈ కట్టడాల వద్దా మట్టుకు చాలా విషయాలు వివరంగా రాశారు.

మరుసటి రోజు – డిసెంబర్ ౩౧. మా పర్యటనకు ఆఖరురోజు. ఈరోజు చుట్టుపక్కలి మరి కొన్ని ప్రాచీన కట్టడాలను చూడాలని నిర్ణయించుకున్నాము. మొదట Kerameikos కి వెళ్ళాము. అదొక నగరంలోపలి నగరం. నాకాట్టే వివరాలు అర్థం కాకపోయినా, ఏదో ఆ ruins మధ్య నేను మట్టుకు ఇంకా ruin కాలేదు అన్న ఎరుకతో నడుస్తూ తిరిగాను 😉 పక్కనే ఉన్న మ్యూజియం కి వెళ్ళి చాలా విషయాలు తెలుసుకున్నాము. ఇంతకీ ఇన్ని చోట్లా నాకు ఎంట్రీ ఫ్రీ ఫ్రీ ఫ్రీ కావడం నన్ను ఆశ్చర్యానందాలకు లోను చేసింది 🙂

ఇక్కడ నుండి Hadrian’s Library కి మళ్ళీ వెళ్ళాము. ఈసారి అది తెరిచి ఉంది కనుక లోపల కూడా తిరిగాము. ఇంతింత పాత కట్టడాలను తవ్వి బైటకి తీయడం కాక, అంత వివరంగా విషయాలు ఎలా సేకరిస్తారో! అని ఆశ్చర్యం కలిగింది నాకైతే. నాకెవరూ archeologist స్నేహితులు లేకపోవడం వల్ల ఈ ఆశ్చర్యం ఇప్పట్లో తగ్గే సూచనలు లేవు.

మా చివ్వరి మజిలీ Temple of Olympian Zeus. మళ్ళీ అంతంత ఎత్తున్న స్తంభాలు. ఒకప్పుడు గుళ్ళంటే వాళ్ళకి అలా పిల్లర్సేనా? అని నాకు సందేహం. అంతంత ఎత్తువి ఎలా నిలబెట్టేవారో! అని ఇంకోటి. ఏమైనా వాటి నిర్మాణకాలంలో అక్కడెలా ఉండేదో ఊహించుకోడానికి ప్రయత్నిస్తే ఒళ్ళు గగుర్పొడిచింది.

ఇక్కడ నుండి మళ్ళీ షరామామూలు వాకింగులు చేసుకుంటూ అపార్ట్మెంటు గది చేరుకున్నాము. ఇక్కడ గమనించాల్సిన విషయం ఏమిటంటే, సాంటోరిని నుండి వచ్చాక దాదాపుగా మేము అసలు ఇవన్నీ నడుచుకుంటూ వెళ్ళినవే. ఒక్కసారో రెండుసార్లో మధ్యలో‌ మెట్రో ఎక్కాము – పక్క స్టేషంలో దిగేయడానికి. ఆ చుట్టుపక్కల ప్రాంతాల్లోనే బోలెడు చూడదగ్గ స్థలాలు ఉన్నాయనమాట. ఇక ఎన్ని రోజులుంటే దానికి తగినట్లు చుట్టుపక్కల ఉన్న Temple of Poseidon, ఒలింపియా వంటి చోట్లకి వెళ్ళొచ్చు.

ఆరోజు మేము ఇల్లు చేరుకునే వేళకే నగరంలో కొత్త సంవత్సరం వేడుకలు మొదలైనాయి. జనవరి ఒకటి, ఉదయం ఆరుగంటలకి మా ఫ్లయిటు జర్మనీకి. కనుక పొద్దున్నే మూడింటికో ఏమో అక్కడ ఖాళీచేసి బయలుదేరాము. మొత్తానికైతే ఈ పర్యటన ఒక గొప్ప అనుభవం మాకిద్దరికీ. ఏదో, మూడు నెలలకి ఇప్పుడైనా బ్లాగులో రాసుకున్నానని ఆనందిస్తూ ఇక్కడికి ముగిస్తున్నాను 🙂

(సమాప్తం)

గ్రీస్ లో క్రిస్మస్ సెలవులు-4

సాంటోరినీ ద్వీపంలో ఆఫ్-సీజన్ పర్యటన:
****
పొద్దున్నే ఏడున్నరకి ఒక రేవులో ఫెర్రీ ఎక్కాము. ఏడున్నర గంటలు సముద్రంలో ప్రయాణం – మధ్యలో కిందకి దిగడం ఉండదు. కిటికీలోంచి బైటకి చూస్తూ కూర్చోవాలి అనమాట. కాసేపు అలా ఖాళీ దొరికినందుకు ఆనందం, కాసేపు ఆ కారణానికే చిరాకు, మధ్య మధ్య వాదోపవాదాలు-తగువులు, వీటి నడుమ ఫెర్రీలో చాలా తరుచుగా కనబడ్డ వివిధ దేశీ కుటుంబాలను చూస్తూ “ఈ సీజన్ లో కూడా ఇండియంస్ కనిపిస్తూనే ఉన్నారు సుమీ!” అని ఆశ్చర్యం, మధ్య మధ్యన ఆద్యంతం లేకుండా సాగుతున్న సముద్రాన్ని చూసి, ఎక్కడో‌ దూరాన కనిపిస్తున్న ఏవో తీరాలను చూసి నిట్టూర్పులు – ఇలా సాగింది మా ప్రయాణం.

సరే, ఎట్టకేలకి సాంటోరినీ పోర్టులో దిగాము. పోర్టు నుండి మా హొటెల్ ఉండే ప్రాంతం-Fira కి వెళ్ళాలి. ఘాట్ రోడ్డులాగుంది. అలా పైకి, పైకి పైపైకి కొండెక్కాక ఎట్టకేలకి ఫిరాలోని మా హోటెల్ కి చేరుకున్నాము. ఆ హోటెల్ బాల్కనీలోంచి చూస్తే ఒక అగ్నిపర్వతం! పూర్వకాలంలో ఎన్నో ఏళ్ళ క్రితం ఆ పర్వతం బద్దలయ్యే ఇదివరకటి శాంటోరిని, ఒక నాగరికతా నాశనమైపోయాయని అంటారు.

ఇంత దగ్గర్లో ఒక అగ్నిపర్వతాన్ని పెట్టుకుని అంత ప్రశాంతంగా ఎలా బ్రతుకుతున్నారో ఇక్కడంతా! అనుకున్నాము. చుట్టుపక్కల చూస్తేనేమో సందు లేకుండా ఎక్కడ పడితే అక్కడ ఇళ్ళు!

సరే, మేము చేరుకుని సెటిల్ అయ్యేసరికి ఇంతలోపే చీకటి పడ్డం మొదలైంది. కాసేపలా నడిచి, ఎక్కడన్నా డిన్నర్ చేద్దాం అనుకున్నాము. ఫిరా మీద నుంచి సాంటోరినీ సెంటర్లోకి రావడానికి కార్లు వెళ్ళే మార్గం కాక వాకింగ్ మార్గం ఇంకోటుంది. సముద్రాన్ని, అగ్నిపర్వతాన్ని చూస్తూ కిందకి దిగొచ్చి. కార్లు వెళ్ళే రోడ్లో వెళ్తే అవి మనమీదుగా వెళ్ళిపోతాయి – అలా ఉందక్కడ!

ఈ ప్రాంతాల్లో ఈ నీలం రంగు చర్చిలు చాలా కనబడాయి.

ఆఫ్-సీజన్ ఐనందువల్ల చాలామటుకు రెస్టారెంట్లు మూసేసి ఉన్నాయి. చాలాసేపు తిరిగితే కానీ, ఒక తెరిచి ఉన్న స్థలం కనబడలేదు. సిటీ బస్సులు కూడా కనబడలేదెక్కడా. చివరికి తరువాతి రోజు తెలుసుకున్నాము – సెంటర్ నుండి చుట్టుపక్కల ప్రాంతాలకి వెళ్ళే చివరి బస్సు సాయంత్రం నాలుగుకి అని 🙂 . అన్నింటికంటే నాకు విచిత్రంగా తోచినదేమిటంటే – అక్కడ కనబడ్డ ఒక ఏటీఎం కూడా మూసేశారు! దానిమీద ఏప్రిల్లో తెరుస్తాం‌ అని ఒక స్టిక్కర్ అంటించారు 🙂 ఇప్పటి దాకా ఏటీఎం కి అన్నాళ్ళు సెలవులిస్తారని తెలియదు నాకు! అలాగ ఈవేళంతా వాకింగ్ చేస్తూ గడిపాము.

తర్వాతి రోజు ఉదయాన్నే ఈ అగ్నిపర్వతం ఉన్న ప్రాంతానికి వెళ్ళాలని అనుకున్నాము. వెళ్ళాలంటే బోటులో వెళ్ళాలి. బోటెక్కాలంటే మేము దిగిన రేవు కాకుండా ఇంకో రేవుకి వెళ్ళాలి. మేమున్న చోటు నుండి కూడా బైటకొస్తే రేవు కనిపిస్తుంది అదిగో కింద:

మొత్తానికి వీలైనంత నడిచి, ఆపైన అక్కడో కేబుల్ కార్ ఉందని గమనించి అందులోనూ ఓసారి ప్రయాణిద్దాం‌ అనుకుని, రేవు చేరుకున్నాము.

బోట్లో కొన్ని నిముషాలు ప్రయాణించి అగ్నిపర్వతం ప్రాంగణంలోకి అడుగుపెట్టాము. అది ఇప్పుడు దాదాపు నిద్రాణమైనదే అయినా, కొంచెం భయమేసింది నాకైతే.

ఇక్కడ ఒక చిన్న హైక్ చేసి కొంచెం పైకి ఎక్కితే లావా ని చూడగలరంట. మాకు ఎంత దూరం వెళ్ళినా కనబడలేదు కానీ, ఒకచోట మట్టుకు acid వాసన బాగా వచ్చింది. ఆ బోట్ మళ్ళీ ఇంకో రౌండ్ వచ్చేట్టయితే ఇంకాస్త ముందుకెళ్ళి చూసేవాళ్ళం కానీ, అతను ముందే చెప్పాడు-ఆఫ్ సీజన్ కనుక ఇప్పుడు మిస్ ఐతే ఇంక మళ్ళీ రేపే! అని. దానితో మాకన్నా ముందు బయలుదేరి, ఆ నల్లరాళ్ళని చూసి మురిసిపోతూ అడుగడుక్కీ ఆగకుండా హైక్ పూర్తిచేసుకు వచ్చిన వారి నుండి లావా వర్ణన విని తృప్తి పడాల్సి వచ్చింది.

వెనక్కి వస్తున్నప్పుడు బోట్ నడిపే అతను ఒకచోట ఆపాడు. ఆపి, ఈ అగ్నిపర్వతం మనం అనుకున్నంత సైలెంట్ ఏం‌కాదు అని, అక్కడ ఉన్న నీళ్ళను ఒక బకెట్తో తీసి, తాకి చూడమన్నాడు. వెచ్చగా ఉన్నాయి! అంతకుముందంతా చల్ల నీళ్ళు, పైగా బైట కొంచెం చలిగా ఉంది కూడానూ!

ఇదంతా అయ్యాక, మళ్ళీ యధావిధిగా Random walks చేసుకుంటూ, కాసేపు తరువాత పక్క టవున్-Oia కి వెళ్ళి అక్కడా తిరిగి తిరిగి వచ్చాము. అది మాత్రం పరమ ఖాళీగా ఉంది. కనీసం మా హొటెల్ ప్రాంతంలో ఎవరో మనుషులైనా కనబడతారు!

ఆసియా టూరిస్టులు – మన దేశమే కాదు, చైనా, జపాన్ దేశస్థులు కూడా -చాలా మంది కనబడ్డారు సాంటోరినిలో. డిసెంబర్ ఆసియా టూరిస్టుల సీజన్ కాబోలు. ఈ సాంటోరినీ వాసులూ కొట్లు కట్టేసే బదులు మనల్ని టార్గెట్ చేయాలేమో! అనుకున్నాము 🙂 అయితే, ఇవి అటుపెడితే, ఈ ప్రాంతంలో వెజిటేరియన్ ఆహారం మట్టుకు చాలా రుచిగా ఉండింది. ఆపరంగా నాకు చాలా నచ్చిందీ ప్రాంతం. పీక్ సీజన్ లో వస్తే మొత్తం కిక్కిరిసి పోయి ఉంటారు కాబోలు జనం – అందుకే ప్రతి రెణ్ణిమిషాలకీ ఒక రెస్టారెంటు కనిపిస్తోందిక్కడ. ఇంకా నయం – ఒక విధంగా ఇలా ఖాళీగా ఉన్నప్పుడు రావడం కూడా నయమేనేమో.

Akrotiri చూడాలని చాలా అనుకున్నాం కానీ, ఈ ఆఫ్-సీజన్ ప్రయాణం వల్ల, వాళ్ళు వాళ్ళ పనివేళలు బాగా తగ్గించేయడంతో కుదర్లేదు. ఇలా ఆఫ్-సీజన్ లో వెళ్తే వేరే ఒక లాభం ఉంది. ఇక చేసేదేం‌ ఉండదు కనుక ఊరికే అలా నడుస్తూ రిలాక్స్ అవొచ్చు 😉 రెండ్రోజులూ అదే చేశాము.

ఇక తరువాతి రోజు ఫ్లయిట్లో ఏథెంస్ చేరుకున్నాము మళ్ళీ. ఇక్కడ మరో నాలుగురోజులుండి, జనవరి ఒకటోతేదీకి తిరిగి జర్మనీ చేరుకోవాలన్నది మా ప్లాను.

(సశేషం)

గ్రీసులో క్రిస్మస్ సెలవులు-3

క్రిస్మస్ – ఉదయాన్నే ఐదూ-ఐదున్నర ప్రాంతంలో చర్చి గంటలతో మెలుకువ వచ్చింది. ఇవ్వాళ్టి మా ప్లాన్ – కైసరియానీ మొనాస్టరీకి వెళ్ళడం. నిజానికి ఈ మొనాస్టరీ గురించి పెద్దగా సమాచారం దొరకలేదు మాకు. కానీ, కొండమీద ఉందని, క్రిస్మస్ నాడు అక్కడికెళ్తే బాగుంటుందని అనుకుని బయలుదేరాము. మెట్రో స్టేషన్ కి వెళ్ళి డే పాస్ కొనుక్కుని, ఏ‌ ట్రెయిన్ ఎక్కాలి? ఎక్కడ మారాలి? వగైరాలు చూస్కున్నాము. టికెట్ కౌంటర్లో ఆవిడ – మీ వస్తువులు జాగ్రత్త, జేబుదొంగలుంటారు అని ఒక పక్క చెబుతూనే, “మీ బొట్టు చాలా బాగుంది” అని కితాబిచ్చింది నాకు 🙂

సరే, కైసెరియానీ మొనాస్టరీకి వెళ్ళడానికి Evangelismos అన్న స్టాపులో దిగాలన్నారు. అక్కడ నుంచి కథ మొదలైంది. అక్కడ దిగాక ఏం చేయాలి? అన్న దానికి పాపం అడిగిన అందరూ సాయం చేయాలని సిన్సియర్ గా ప్రయత్నించారు కానీ – ఒకదానికి ఒకటి పొంతన లేని సమాధానాలు ఇచ్చారు. ఇలా కాదని, దగ్గరలో కనబడ్డ ఒక బస్-స్టాప్ కి వచ్చాము. కైసెరియాని కి వెళ్ళే బస్సుల సంఖ్యలు అక్కడ లేవు. ఉన్న బస్సుల్లోనే ఎవన్నా వెళ్తాయేమో అని నేను కష్టపడి అక్షరాలు కూర్చి పదాలు నిర్మిస్తున్నా. ఇంతలో ముగ్గురొచ్చారు – అదే పనిగా చూస్తున్నారు. ఇక విధిలేక, కెసెరియానీకి వెళ్ళాలి అన్నాము. వాళ్ళు ఏదో అన్నారు – మాకర్థం కాలేదు. మీకు ఇంగ్లీషొచ్చా అని అడిగాము – రాదన్నారు. సరే, ఇక ఏం‌చేయాలా? అనుకుంటూండగా, మొక్కవోని దీక్షతో మాకు సాయం చేసి తీరాలి అని సంకల్పించారు వాళ్ళు. మూగసైగలతో 75 నంబర్ బస్ ఎక్కాలనో ఏదో చెప్పింది వాళ్ళలో ఒకామె. ఆ బస్సక్కడికి రాదని కూడా అర్థమైంది. లాస్టుకి ఒక టాక్సీ ఆవిడ కనిపిస్తే, అది మాట్లాడుకున్నాము. ఒక పది నిముషాల్లో మెలికలు తిరిగే రోడ్డులో తీసుకెళ్ళి ఎంట్రంస్ లో దిగబెట్టింది ఆవిడ. వెళ్తూ వెళ్తూ మీ పనైపోయాక టాక్సీ కి కాల్ చేయండి అన్నది. ఎందుకన్నదో నాకర్థం కాలేదు ఆ క్షణంలో.

మొనాస్టరీ ఉన్న ప్రదేశం అంతా అందంగా ఉంది. ఒకవైపున ప్రాచీన కట్టడాలు, ఒకవైపున చక్కగా నిర్వహించబడుతున్న బొటానికల్ గార్డెన్ -నాకు చాలా నచ్చింది. ఇంతకీ, మొనాస్టరీకి అది సెలవురోజట. కనుక బయట్నుంచే చూసి తరించాల్సి వచ్చింది. ఆమాత్రం చూస్కోకుండా రావడం మా తప్పే కానీ, ఆ వెబ్-పేజి గ్రీక్ లో ఉండేసరికి ఈ విషయం గమనించలేకపోయాము. అక్కడే కొండమీదకి హైక్ చేస్తూ, ఆ ప్రాంతాల్లో ఉన్న ప్రాచీన కట్టడాలని చూస్తూ, చాలా సేపు గడిపాము. పైన్నుంచి ఏథెన్స్ నగరం ఇలా ఉంది.

ఏమాటకామాటే, డిసెంబర్ అయినా, మంచి హైకింగ్ లొకేషన్ అది. కొంతమంది చిన్నపిల్లలతో వచ్చి గడ్డిమీద దుప్పట్లు పరుచుకుని సేదతీరుతున్నారు అంటే – అంత మంచి వాతావరణం ఉంది మరి!

ఇక్కడ కూడా పిల్లులూ అవీ చక్కగా ఫోజులిస్తున్నాయి మాకు –

కాసేపు తిరిగాక, మొదలైంది సందేహం – ఇప్పుడు వెనక్కి ఎలా వెళ్ళాలి? అని. మళ్ళీ కొండదిగేసి కింద ఎంతసేపు వెదికినా బస్టాపేదీ కనబడలేదు. మేము చూసిన వాళ్ళంతా కూడా కార్లలో వచ్చిన వాళ్ళే. దానితో ఆ టాక్సీ డ్రైవర్ మాటల వెనుక మర్మం అర్థమైంది. అత్యుత్సాహంలో మరి మేము టాక్సీని పిలిచే నంబర్ ఏమిటో మర్చిపోయాం‌ కదా! ఏం చేయాలో?

సరే, సరదాగా మరో మూణ్ణాలుగు కి.మీ. నడిచి కిందకెళ్తే అక్కడేదైనా టాక్సీ దొరుకుతుందిలే – అనుకుని బయలుదేరాము, ఒకసారి మొనాస్టరీవైపు ఆఖరి వీక్షణాలు సారించి.

ఒక పది నిముషాలు నడిచాక – మనం నడుస్తున్నది కరెక్ట్ దారేనా? అన్న సందేహం ఓపక్కా. వర్షం పడబోతోందా? అన్న సందేహం ఓ పక్కా – అక్కడ చూస్తే తలదాచుకునే స్థలంఏదీ లేదు – అంతా అడవే. నేను సర్వకాల సర్వావస్థలయందూ సంచీలో రెయిన్ కోటు పెట్టుకు తిరుగుతాను – మాఊర్లో ఎప్పుడు వాన పడుతుందో ఎవ్వరికీ తెలీదు కనుక. అలాగని అందరూ అలా ఉండరు కదా. కనుక, వర్షంలో అలాగే నడవడం గురించి మాకు ఏకాభిప్రాయం రాలేదు. రోడ్లో పోతున్నా కార్లని ఆపి లిఫ్ట్ అడుగుదాం అని నిర్ణయించుకున్నాము. రెండు కార్లు పోయాయి – ఆగలేదు. నేను వాళ్ళని నానాతిట్లు తిట్టుకున్నా 🙂 మూడో కారు ఆగింది. ఆ సరికి వర్షం జోరుగానే‌ ఉంది. ఆగీ ఆగ్గానే ఒకాయన బైటకి దిగి – “ఎక్కండెక్కండి” అంటూ తలుపులు తీశాడు. లిఫ్ట్ ఇవ్వని వాళ్ళని తిట్టుకున్నానా? ఇప్పుడు నాకు వీళ్ళని చూడగానే “ఏమిటి అడగ్గానే లిఫ్ట్ ఇస్తున్నారు?” అని అనుమానం కలిగింది 😉

అయినా, మేమిద్దరం ఉన్నాం కదా అనేసి ఎక్కేశాము – లోపల ఇద్దరున్నారు. మేము ఇద్దరం. ఎక్కేసాక ఎక్కడికెళ్ళాలి? అని ఇంగ్లీషులో అడిగారు. ఇలాగ మొనాస్టరీకి వచ్చాము, ఇప్పుడు ఎలా కిందకెళ్ళాలో తెలీదు, ఫలానా Evangelismos వద్ద దింపండి అన్నాము. వాళ్ళు – “ఓహ్, మేము ఆ పక్కకి వెళ్ళట్లేదు.” అన్నారు. మళ్ళీ వాళ్ళే – “Don’t worry, we will drop you at Katehaki metro station” అన్నారు. సరేనన్నాము. ఆపైన, వాళ్ళలో ఒకతనికి ఇండియన్ స్నేహితురాలు ఉందట – అతను ఇండియా గురించి చెప్పుకుపోతున్నాడు. రెండో‌ మనిషికేమో మేము మొదటిసారి ఏథెన్స్ కి వచ్చి కూడా కెసిరియానీ గురించి తెలుసుకుని లోకల్స్ లేకుండా రావడం అబ్బురంగా ఉంది. “మీకీ ప్రాంతం గురించి అసలు ఎలా తెలిసింది? ఏథెంస్ లోనే కొత్త మనుషులకి దీని గురించి అంతగా తెలీదు. మీరు ఎలా వచ్చారు?” వంటి ప్రశ్నల పరంపర ఆ సైడు నుంచి.

అంత మాట్లాడుతున్నా, ఎంతకీ ఆ స్టేషను రాదు. ఇంక చూడాలీ – ప్రాణనాథుడికి మనుషుల మీద వల్లమాలిన నమ్మకం – అంత తేలిగ్గా నాకు వచ్చే తరహా అనుమానాలు రావు. కనుక వాళ్ళంతా ప్రశాంతంగా కబుర్లు చెప్పుకుంటున్నారు కానీ, నాకు మాత్రం – “ఈదారిలో కాదు కదా మనం వచ్చింది? ఎందుకింత సేపు పోతున్నాం హైవే మీద? ఎక్కడికి?” తరహా అనుమానాలు మొదలైనాయి. కానీ, వాళ్ళు నిజంగానే మంచోళ్ళు. అన్న మాటప్రకారం Katehaki వద్ద దింపి, మెర్రీ క్రిస్మస్ చెప్పి వెళ్ళిపోయారు. వర్షం జోరుగానే పడుతోంది. ఒక పెద్ద బ్రిడ్జ్ దాటితే అవతలి వైపు స్టేషన్. కాసేపు ఆగి వానతగ్గాక బ్రిడ్జ్ దాటుతూండగా, చిన్నపిల్లాడ్ని నడిపిస్తున్న పెద్దాయన కనబడ్డాడు – నాకేమిటో ఆదృశ్యం అద్భుతంగా అనిపించింది.

ఆ విధంగా ఆ ప్రాంతం నుండి బయటపడి, ఏథెన్స్ నడిబొడ్డులోని Syntagma మెట్రో స్టేషంలో ట్రైన్ దిగాము. అక్కడ స్టేషన్ నుండి బైటకి రాగానే గ్రీస్ పార్లమెంటు భవనం కనబడ్డది‌. నేరుగా పాతనగరం వైపుకి దారితీశాము. దారిలో ఎక్కడికక్కడ నిమ్మకాయ సోడా అమ్మే బండ్లలాగ ఇక్కడ Salepi అన్న పానీయం అమ్ముతున్నారు. ఏదో ఒక తరహా ఆర్కిడ్ చెట్టు వేరుతో తయారు చేస్తారు అని చెప్పింది ఒక బండి ఆవిడ. తాగాము – బాగానే ఉంది. ఆ వాతావరణానికి వెచ్చగా, రుచిగా‌ ఉంది. ఓ ఐదు-పది నిముషాలు నడిచేసరికి రోడ్డుమధ్యలో ఒక పురాతన చర్చి కనబడ్డది. ఈసారి వెళ్ళలేదు కానీ, ఆదివారం ఇదే చర్చికి వచ్చాము – వాళ్ళ పొద్దుటి ప్రార్థనల సెషన్ చూడ్డానికి.

చర్చి బయట నారింజ పళ్ళు మట్టుకు నన్ను ఆకట్టుకున్నాయి. ఇక్కడే కాదు, ఎక్కడ పడితే అక్కడ కనబడ్డాయి మెట్రో ట్రైనులో తిరుగుతున్నప్పుడు కూడా. సరే, ఇక్కడ నుండి నడుచుకుంటూ Monastiraki ప్రాంతం చేరుకున్నాము. ఈ ప్రాంతాలలోనే అనేక ప్రాచీన కట్టడాలు ఉన్నాయి. మనకి సుల్తాన్ బజార్లా ఈ ప్రాంతంలో కూడా అదీ ఇదీ అని లేకుండా అన్నీ అమ్మే దుకాణాల వరుసలు ఉన్నాయి. క్రిస్మస్ కనుక మూసేసారు కానీ, మేము సాంటోరినీ వెళ్ళొచ్చాక ఉండబోయేది ఈ ప్రాంతంలోనే కనుక తర్వాత చూద్దామనుకున్నాము. దారుల నిండా జనాలు, ఎక్కడపడితే అక్కడ అదికొను, ఇది కొను అంటూ‌ వెంటపడే వీథి వర్తకులు (జిప్సీలు/రోమానీ వాళ్ళు అనుకుంటాను వీళ్ళంతా), బిజీ బిజీగా ఉన్న రెస్టారెంట్లతో ఈ ప్రాంతం కిటకిటలాడుతోంది. ఊర్నిండా గ్రాఫిటీ కూడా – మెట్రో ట్రైన్ లు మొదలుకుని షాపుల గోడలదాకా. ఇక్కడి నుంచే ప్రఖ్యాతి చెందిన Acropolis కూడా దూరంగా కనబడుతోంది.

కాసేపు ఈప్రాంతాల్లోనే తిరిగి, ఎలాగో రెండ్రోజుల్లో మళ్ళీ వచ్చి ఇక్కడే ఉంటాం కదా అని తిరుగుముఖం పట్టాము. తిరిగి పోర్టు ప్రాంతంలోని మా హొటెల్ గదికి వెళ్ళడానికి మొనాస్తిరాకి స్టేషన్ లో మెట్రో ఎక్కాము. మెట్రో స్టేషంలు కూడా ఇక్కడ కొన్ని మినీ-మ్యూజియంలా ఉన్నాయి – స్టేషన్ ప్రాంతంలో తవ్వకాల్లో దొరికిన వాటిని అక్కడంతా పద్ధతిగా అమర్చారు.

ట్రెయిన్ లో ఓ పెద్దాయన ఉన్నాడు – ఆయనకి మేము దొరికాము. ఆయనకి భారతదేశం అంటే ఇష్టమట. “Mother India” చూశారా మీరు? నర్గీస్ ఎంత గొప్ప పాత్ర వేసింది? ఆమె ఎంత బాగుంటుంది! ఫలానా ఇంకోటి చూశారా? అదీ ఇదీ అని అడుగుతూనే ఉన్నాడు. Fritz Lang అన్న జర్మన్ దర్శకుడు ఇండియా కథలతో తీసిన “The Tiger of Eschnapur“, “The Indian Tomb” – సినిమాల గురించి అడిగాడు. మేము చూడలేదనేసరికి బాగా హర్టై, ఓ కాగితం మీద వాటి పేర్లు రాసిచ్చి, తప్పకుండా చూడండని మరీ మరీ చెప్పి దిగిపోయాడు 🙂

ఇవన్నీ అయ్యాక, చీకటి పడుతూండగా, Piraeus ప్రాంతానికి చేరుకున్నాక, హోటెల్ గది వద్ద కనబడ్డ చర్చిలోకి వెళ్ళాము – అక్కడ కొందరు పూజారులు దీక్షగా గ్రీకులో ఏదో చదువుతున్నారు. ఓ రెణ్ణిమిషాలు కూర్చుని వెళ్ళిపోయాము.

మరుసటిరోజు ఉదయాన్నే ఏడింటికి సాంటోరినీ ద్వీపానికి వెళ్ళేందుకు ఫెర్రీ ఎక్కాలి. కనుక చెక్-ఔట్ గురించి కనుక్కుందామని వెళ్తే రిసెప్షనిస్టు – “మీ బొట్టు చాలా బాగుంది. Piercing ఆ?” అని అడగడం ఇవ్వాళ్టికి కొసమెరుపు! 🙂

(సశేషం)

గ్రీసులో క్రిస్మస్ సెలవులు-2

మూడు ద్వీపాల సందర్శనం
****

రెండోరోజున మాకు సింగిల్ పాయింట్ ఎజెండా – మూడు ద్వీపాల సుడిగాలి పర్యటన. దాన్నే టూర్ నిర్వహకులు ముచ్చటగా – 3 Island Cruise అని పిలుచుకుంటూంటారు. వాళ్ళు మొదట మా‌హోటెల్ ఉన్న ప్రాంతం నుండి మొదలౌతుందని చెప్పారు క్రూజ్. కానీ, రెండ్రోజుల ముందు లొకేషన్ మార్చేసి – “మీకోసం ఓ టాక్సీ బుక్ చేశాము, వాళ్ళేదో డబ్బులడుగుతారు, మా పేరు చెప్పుకుని ఇచ్చేయండి” అన్నారు. సరేలే, ఈమెయిళ్ళలో తప్ప కనబడని వాళ్ళతో ఇప్పుడు తగువెక్కడ పెట్టుకునేది? అనుకున్నాము.

ఏడింటికనుకుంటా టాక్సీ వస్తూందన్నారు. ఆ హోటెల్లో ఐదు నుంచే బ్రేక్ఫాస్ట్ మొదలుపెట్టేస్తారు! నాకు బాగా తెలిసిన కొందరు ఈ విషయం తెలిస్తే మిక్కిలి సంతోషిస్తారని నాకు తెలుసు. ఈసారికి మాత్రం నేను కూడా సంతోషించాను – మళ్ళీ సముద్రంలోకి వెళ్ళాక ఏం దొరుకుతుందో ఏమో అని. ఏడు కల్లా రెడీ అయిపోయి కింద రిసెప్షంలో కూర్చుంటే – ఎంతకీ‌ ఆ టాక్సీ రాదు. పది నిముషాలైనాక కూడా పత్తా లేదు. ఆ టాక్సీ కంపెనీకి ఫోన్ చేస్తే – “వస్తుంది, మీరు హాయిగా రిలాక్స్ అవండి” అంటాడు, వాడికొచ్చిన ఇంగ్లీషులో. నాకేమో ఈ జర్మనీలో “టైం అంటే టైం” అన్న కాంసెప్ట్ అలవాటు అయిపోయి, “what the hell is all this?” అనిపిస్తోంది 🙂 దాదాపు ఏడున్నరకేమో, టాక్సీ డ్రైవర్ తాపీగా రిసెప్షనిస్ట్ వద్దకు వచ్చి మా గురించి ఎంక్వైరీ చేస్తూంటే మేము వెళ్ళి అతని ముందు నిలబడ్డాము. ఆయనా – ఎగాదిగా చూసి, అరగంట ఆలస్యంగా వచ్చినందుకు ఒక క్షమాపణ అయినా చెప్పకుండా – “పదండి పదండి…” అంటూ తొందరపెట్టాడు, అక్కడికి మేము ఆలస్యం చేస్తున్నట్లు! ఈయన అక్కడనుంచి ఒక ఐదు కి.మీ. దూరంలో ఉన్న ఒక హోటెల్ దగ్గర దింపాడు. అక్కడ మాకోసం ఒక బస్సు ఎదురుచూస్తోంది. ఆ బస్సులో మేము వెళ్ళే క్రూజ్ ఉన్న తీరానికి చేరుకున్నాము. ఆ నౌకాయానం పర్యాటకుల కోసమే రూపొందించిన కార్యక్రమం కనుక ఆ హంగామా‌ బాగానే ఉందక్కడ.

నౌక లోపలికి అడుగుపెట్టబోతూండగా గ్రీకు సంప్రదాయ వస్త్రధారణలో ఉన్న ఒకామె, ఒకాయనా మమ్మల్ని ఆహ్వానించారు లోపలకి. దానికి ఫొటోలు తీసి ఆ‌తర్వాత అమ్ముతారు లెండి – అది నాకు తర్వాత అర్థమైంది. అది తెలియక మునుపు – “ఏమిటి ఇలా వచ్చిన అందరికీ ఓపిగ్గా కరచాలనం చేసి ఫొటోలు దిగుతున్నారా? ఎందుకు? పాపం శ్రమ కదా!” అనుకున్నా 😉 పర్యాటకుల్లో చాలా మటుకు జపాన్, చైనా, మరియు ఇతర తూర్పు దేశాల వాళ్ళు ఉన్నట్లు తోచింది. మెక్సికన్ టూరిస్టులు కూడా ఉన్నారు బాగానే. ఐరోపా టూరిస్టులు మట్టుకు తక్కువే కనిపించారు. బహుశా డిసెంబర్లో ఇక్కడికి ఆసియా ప్రాంతాల వాళ్ళు ఎక్కువగా వస్తారు లాగుంది..అనుకున్నాము.

ప్రయాణం మొదలైంది. మొదట్లో అన్నీ రకరకాల పడవలూ, ఓడలూ కనబడ్డాయి. క్రమంగా అన్నీ దూరమైపోయి నీళ్ళు మాత్రం మిగిలాయి. ఆపైన చాలాసేపు సముద్రం, దూరంగా ఎక్కడో కొండలూ – అంతే. చాలా సేపు నేను ఇదంతా మహా అబ్బురంగా చూశాను కానీ, కాసేపటికి అనుమానం మొదలైంది – మనం ఎప్పటికైనా మళ్ళీ మామూలు నేలని చూస్తామా? అని 😉 ఎట్టకేలకి కాసేపు తరువాత, “హైడ్రా” ద్వీపం రాబోతోందని ప్రకటించారు. దూరం నుంచే ఆ ద్వీపం అద్భుతంగా కనబడ్డం మొదలైంది నా కళ్ళకి. దగ్గరికొచ్చే కొద్దీ నచ్చుతూ, కాసేపు అక్కడ తిరిగేసరికి, ఈసారి గ్రీస్ మళ్ళీ ఎప్పుడన్నా రాగలిగితే, తప్పకుండా ఇక్కడి కొచ్చి ఊరికే ఖాళీగా రెండ్రోజులుండాలి అనుకున్నాము ఇద్దరం.

రోడ్లు రద్దీగా లేవు కానీ, ఆ ప్రాంతమంతా మట్టుకు కోలాహలంగానే ఉంది.

ప్రత్యేకంగా ఆకట్టుకున్నవి – ఎక్కడ పడితే అక్కడ తచ్చాడుతున్న పిల్లులు, గాడిదలూనూ.

కాసేపు ఆ పోర్టు పరిసర ప్రాంతాల్లోనే నడుస్తూ గడిపాము. మధ్యలో అక్కడి పోస్ట్ ఆఫీసుకి వెళ్ళి ఇండియాకి, జర్మనిలో నా అడ్రస్ కి పోస్ట్ కార్డులు పంపాము – ఇండియాకి జర్మనీకంటే పదిరోజులు ముందుగా చేరుకుంది కార్డు 🙂 🙂 పెద్దగా చూడవలసిన “ప్రదేశాలు” అంటూ ప్రత్యేకంగా లేవు ఇక్కడ – కానీ ఆ వాతావరణం మాత్రం కనీసం ఒక్క మూణ్ణాలుగు రోజులైనా బోరు కొట్టనివ్వదు అని అనిపించింది (పర్యాటకులకి! అక్కడుండే వాళ్ళకి కాదు). ఉన్న మ్యూజియం లో ఏవో రిపేర్లని మూసేసారు. కొంచెం కొండపైకి నడిచెళ్తే ఏవో విగ్రహాలు, యుద్ధకాలం నాటి వస్తుసామగ్రీ అవీ కనబడ్డాయి కానీ, ఎక్కడా ఆంగ్ల వివరణ లేదు కనుక ఏమీ తెలియలేదు (వికీలో ఉంది కొన్నిటి గురించి). అన్నట్లు, హైడ్రా ద్వీపంలో కార్లు, మోటర్ సైకిళ్ళు నిషిద్ధం. దానితో మరీ నిశబ్దంగా ఉండింది వాహన ధ్వనుల పరంగా 🙂

కాసేపలా నడిచి, ఆ క్రూజ్ షిప్ గాని వెళ్ళిపోయిందంటే ఆ రాత్రికక్కడే ఉండాల్సి వస్తుందేమో అని భయమేసి, ఇంక దానివైపుకి వెళ్ళాము 🙂 ఆ రెండో బొమ్మలో కనిపిస్తున్నదే మేము ప్రయాణం చేస్తున్న నౌక.

ఇక రెండో ద్వీపం పోరోస్. ఇక్కడ ఎక్కువ సమయం గడపలేదు. పైగా ఆ ఉన్న కాస్త సమయమూ దగ్గర్లోని గుట్ట ఎక్కి, అక్కడ నుండి మంచి వ్యూ ఉంటుందంటేనూ అక్కడికి నడిచెళ్ళేందుకు సరిపోయింది 🙂 ఈ ద్వీపం తొలిచూపులో నన్ను అంత ఆకట్టుకోలేకపోయింది. పైగా హైడ్రా మీద వాహనాలు అవీ బాగానే ఉన్నాయి. కానీ, ప్రాకృతిక అందాలకి లోటేమీ లేదు. మేము చుట్టుపక్కల చూసుకుంటూ కబుర్లు చెప్పుకుంటూ పైకి ఎక్కేసరికి, చాలా ఆలస్యమైపోయింది. దిగేటప్పుడు పరిగెత్తకపోతే ఆ షిప్ వెళ్ళిపోతుందని కూడా అర్థమైపోయింది. దానితో, వెనక్కి వచ్చేటప్పుడు ఆట్టే ప్రయోగాలు చేయకుండా తిన్నగా వచ్చినదారినే వెనక్కి వెళ్ళాము 🙂

మళ్ళీ కాసేపు ప్రయాణం చేశాక Aegina ద్వీపం చేరుకున్నాము. ఈ మూడింటిలోకి ఇది పెద్ద ద్వీపం అనుకుంటాను. మేము అలా తీరంమీదకి రాగానే పక్కనే ఉన్న ఒక పెద్ద ఓడలోంచి తండోపతండాలుగా జనం బైటకొస్తున్నారు. జనం వస్తే వచ్చారు…కార్లు, మోటార్ బైకులూ ఇలాంటివన్నీ కూడా వస్తున్నాయి. అసలు కార్లూ అవీ షిప్పులోంచి రావడమే నేనెప్పుడూ చూడలేదు కనుక విడ్డూరంగా చూస్తున్నా. ఎంతకీ ఆ ప్రవాహం ఆగదే!! వస్తూనే ఉన్నాయి. అప్పటిగ్గానీ నాకర్థం కాలేదు అది ఎంత పెద్దదో‌ 🙂

ఈ ద్వీపంలో ఒక ప్రముఖ Archaelogical site ఉంది కానీ, మేమక్కడికి చేరుకునేసరికి దాన్ని మూసేసారు!‌ నాలుగు కూడా అవలేదు అనుకుంటాను అప్పటికింకా. ఇంతలోపే మూసేస్తే టూరిస్టులు రానక్కర్లేదా? అనుకున్నాను కసిగా. కానీ, రోడ్డుమీద కనబడ్డ ఈచర్చి లోపలికి వెళ్ళాము – లోపల ఫొటోలు తీయలేదు కానీ, బాగుంది. అన్నింటికంటే ముఖ్యంగా, ప్రశాంతంగా ఉంది.

సముద్రం ఒడ్డులో కూడా తాజాగా సున్నమేసినట్లున్న ఈ చిన్ని చర్చి కనబడ్డది కానీ, బైట ఉన్న శునకరాజాన్ని చూశాక నేను అంత ఆసక్తి చూపలేదు అనమాట 😉

దగ్గర్లోనే కొన్ని ప్రముఖ ప్రాచీన దేవాలయాలు ఉన్నాయి కానీ, మాకు కుదర్లేదు. ఈ ద్వీపంలో రైతులు పిస్తా పప్పులు పండించడంలో చాలా పేరు పొందిన వారట. ఎక్కడికక్కడ స్థానిక కొ-ఆపరేటివ్ వాళ్ళ స్టాల్స్ ఉన్నాయి. తరువాత ఏథెన్స్ నగరంలో కూడా మార్కెట్లో చూశాను – famous pistachio from Aegina తరహా మార్కెటింగ్. షరా మామూలుగా కాసేపు అటూ ఇటూ నడిచి, “అబ్బే, ఈ ద్వీపం మరీ కమర్షియల్. మనకి హైడ్రా బెస్ట్” అని తీర్మానించుకుని తిరిగి ఏథెన్స్ తీరం చేరుకోడానికి బయలుదేరాము.

క్రూజ్ లో వాళ్ళు ప్రయాణికుల్ని ఎంటర్టైన్ చేసేందుకు రకరకాల కార్యక్రమాలు ఏర్పాటు చేశారు. స్థానిక చరిత్ర గురించి కథలు, మ్యూజికల్ నైట్, అందరితోనూ గ్రీస్ సంప్రదాయ నృత్యం చేయించడం, విడిగా కూడా ఒక ప్రదర్శన ఇవ్వడం – ఇట్లాంటివి.

అదీ ఈ క్రూజ్ ట్రిప్ కథా కమామిషూ. ఈ organized tours తో సమస్య ఏమిటంటే, వచ్చినప్పటి నుంచి తిరిగి వెళ్ళడం గురించి పోరు పెడుతూంటారు. కానీ, ఆట్టే ఆ దేశంలో ప్రయాణం చేసే అనుభవం లేని వారికి బాగుంటుంది ఈ క్రూజ్. ముఖ్యంగా రోజస్తమానం అంతర్జాల సందర్శనానికో, ల్యాప్టాప్ కో అంకితమైపోయే వాళ్ళకైతే గొప్ప relaxing అనుభవం.

రాత్రి ఇదంతా అయ్యాక, రేపు క్రిస్మస్ వేళ ఏం చేయాలో ఎక్కడ తిరగాలో ప్లాన్ చేసుకుంటూ, హోటెల్ చేరుకున్నాము. మా ఊళ్ళో అయితే ఈవేళకి, అందునా పండుగ సమయంలో – మొత్తం మూసేస్తారు కానీ, ఇక్కడ చాలా షాపులు ఇంకా తెరిచే ఉండటం ఆశ్చర్యం కలిగించింది.

(సశేషం)

గ్రీసులో క్రిస్మస్ సెలవులు-1

“నాకు బోలెడు సెలవులున్నాయి. ఈసారి మెగా ఇండియా ట్రిప్ ప్లాన్ చేసి వాటిని వాడుకోవాలి.”
“నీకు బోలెడు సెలవులుంటే, నీ మెగా ఇండియా ట్రిప్ అయాక నేను సెలవు పెడతాను – ఇద్దరం కలిసి ఎక్కడికైనా వెళ్దాము”
“అదేమిటి, ఎంచక్కా స్వదేశంలో ఇంట్లో అందరితో కలిసి హాయిగా‌ ఎంజాయ్ చేస్తానంటే ట్రిప్ అంటావు?”
“నువ్వు నీ రిసర్చి పని మీద దేశాలు తిరగొచ్చు కానీ, మనిద్దరం కలిసి వెళ్దామంటే ఇలా‌ అంటావా?”
-ఆ చివరి డైలాగుతో ప్రాణనాథుడు సెంటిమెంటుతో కొట్టిన కారణంగా, వెకేషన్ అంటే స్టెకేషన్ అన్న నా ధృడాభిప్రాయం మార్చుకోవాల్సి వచ్చింది. కొన్ని తర్జనభర్జనల తరువాత – గ్రీస్ దేశానికి వెళ్ళాలని నిర్ణయించుకున్నాము. క్రిస్మస్ కి రెండ్రోజుల ముందు వెళ్ళి, సంవత్సరాది నాడు జర్మనీకి తిరిగి రావాలన్నది మా ప్లాను. అనుకున్నట్లుగానే వెళ్ళి, హాయిగా తిరిగొచ్చాక – “మనిద్దరం కలిసి ఒక బ్లాగు పోస్టు రాయాలి” అనుకున్నాము.

పోయిన వారాంతంలో కాగితాలు అవీ సర్దుతూంటే గ్రీస్ లో ఉన్నప్పుడు ఏవో నోట్సు రాసుకున్న కాగితం కనబడ్డది. దానితో, “కలిసి బ్లాగు పోస్ట్” రాసే విషయం, నాలుగేళ్ళ క్రితం శ్రీలంక వెళ్ళినప్పుడు కూడా ఇలాగే అనుకుని ఇప్పటిదాకా రాయలేదన్న విషయమూ గుర్తు వచ్చాయి. కనుక, ఇప్పటికైనా కొంచెం బుద్ధి గా నాకు గుర్తున్న సంగతులు బ్లాగులో రాసుకుందాం అని నిర్ణయించుకుని, మొదలుపెడుతున్నాను… (అన్నట్లు, అది నాకోసమే సుమా! ఐదేళ్ళ తరువాత చదువుకుని తరించడానికి! ఇంకెవరికైనా కూడా ఆసక్తికరంగా అనిపిస్తే, ధన్యవాదాలు!)

*****
మొదట ఏథెన్స్ – చుట్టుపక్కలి చిన్న చిన్న ద్వీపాల సందర్శనలో రెండ్రోజులు; తరువాత సాంటోరినీ ద్వీపంలో రెండ్రోజులు; ఆపైన మళ్ళీ‌ ఏథెన్స్ లో నాలుగైదురోజులు-ఇదీ మేము అనుకున్న ప్లాను. “డిసెంబర్లో గ్రీసా?” అని కొందరి ఆశ్చర్యం. “ఓహ్, ఏథెన్స్ అయితే పర్లేదులే, వర్షం పడకపోతే” అన్న భరోసా – ఇలా ఇక్కడి సన్నిహితుల సలహాలు సూచనల మధ్య ఏథెన్స్ విమానాశ్రయం చేరుకున్నాము. ఇదివరలో నేనోసారి గ్రీస్ వెళ్ళాను ఒక సమ్మర్ స్కూల్ నిమిత్తం. అయితే, వారం రోజులున్నా కూడా విచిత్రంగా ఆ పల్లెటూరు దాటకుండా, అక్కడే ఉన్న అరిస్టాటిల్ జన్మస్థలం తప్ప వేరేదీ చూడకుండా వెనక్కొచ్చాను. కనుక, పేరుకి గ్రీసులో వారం రోజులు నివసించిన అనుభవం ఉన్నా, నాకూ ఆ దేశం కొత్తే. విమానాశ్రయం నుండి మేము పిరయోస్ పోర్ట్ ప్రాంతానికి వెళ్ళాలి. అక్కడ ఉన్న బస్సు ఎక్కాము.

ఆ బస్ కి అదే చివరి స్టాప్ అని మాకు తెలియదు. బస్సు లో స్టాప్ పేరు డిస్ప్లే అవాల్సిన చోట – “stop” అని కనిపిస్తోంది అంతే. 🙂 బయటేమో చీకటి పడుతోంది – మాకు సరిగా కనబడ్డం లేదు ఏ‌స్టాపు వస్తోందో. ఇలా చాలాసేపు అయాక గమనించింది ఏమిటి? అంటే – బస్సులో డ్రైవరు, మేమిద్దరం, మరో ఇద్దరో-ముగ్గురో కుర్రవాళ్ళూ ఉన్నారంతే. ఒక పక్కన – ఆమధ్య నెట్లో చదివిన ఎయిర్ పోర్ట్ బస్ పిక్ పాకెట్ ముఠా వాళ్ళేమో వీళ్ళు? ఇప్పుడెలా? అన్న అనుమానం కలిగినా కూడా, వాళ్ళని అడిగాము – ఇలా పోర్టుకు వెళ్ళాలి, స్టాపు ఎప్పుడొస్తుంది? అని. అది చివరాఖరి స్టాపు. కూర్చోనుండండి – అంటూ దిగిపోయారు వాళ్ళు. స్టాపు వచ్చే వేళకి నేను వచ్చీ-రాని గ్రీకు అక్షరాలు పలుక్కుంటూ వీథుల్లో ఉన్న చిన్న చిన్న డైరెక్షంస్ అవీ చదివేసి చెప్పేస్తున్నా. నాకు అర్థమైపోయింది మేము దగ్గర్లో ఉన్నామని. లాస్టుకి పిరెయోస్ మెట్రో స్టేషన్ వద్ద ఉన్న బస్టాపు దగ్గర బస్సు ఆగింది – దిగి, అక్కడ దారి అడుగుతూ హోటెల్ వైపుకి వెళ్ళాము. జీబ్రా క్రాసింగ్ వద్ద క్రాస్ చేస్తూంటే మీదకొచ్చినంత పని చేసి దూసుకుపోయిన కారును చూసి అవాక్కయ్యా నేను – జర్మనీలో అలా ఎవ్వరూ చేయగా చూడలేదు కనుక. హోటెల్ కనుక్కోడం కొంచెం కష్టమైంది కానీ, కనుక్కోగానే ఆశ్చర్యం – దానికెదురుగ్గా ఒక ఇండియన్ స్టోరు!!

సరే, ఆ హోటెల్లోకెళ్ళి కొంచెం మొహం కడుక్కోడం అదీ అయ్యాక, షరా మామూలుగా ఆత్మారాముడి ఘోష మొదలైంది. “గ్రీస్ లో అస్సలు మనకి ప్రాబ్లెం ఉండదు. వెజిటేరియన్ ఫుడ్ చాలా తేలిగ్గా దొరుకుతుంది” అని అప్పటికే నేను ఊదరగొట్టేసినా కూడా, మనసులో అనుమానంగానే ఉండింది – ఇలా బిల్డప్ ఇస్తే ఎదురుదెబ్బ తగుల్తుందేమో అని. సరే, ఎక్కడా ఏం దొరక్కపోతే ఇండియన్ స్టోర్ ఉండనే ఉంది కదా! అనుకున్నా మనసులో. గత కొన్ని నెలలుగా నేను వీగన్ అవతారం ఎత్తడమూ, ఇండియాలో అందరూ కలిసి నన్ను మామూలు అవతారంలోకి మార్చడమూ – తిరిగి జర్మనీ వచ్చాక నేను శాకాహారిగా కొనసాగలేకా, ఇతర అనుమానాల వల్ల వీగన్ బ్రతకలేకా అవస్థ పడ్డమూ (అబ్బో! అదో చాటభారతం.) – ఇదంతా నడుస్తోంది కానీ, ఈ గ్రీస్ ట్రిప్ లో మాత్రం పాలు-చీజ్ వంటివి పేచీ పెట్టకుండా తిందాము అని నిర్ణయించుకున్నాను – వెకేషన్ అని సరదాగా గడిపేందుకు వెళ్ళి, సమయాన్నంతా ఆహారాన్వేషణలో గడపడం ఇష్టం లేక! విషయానికొస్తే, ఒక రోడ్-సైడ్ హోటెల్ లోకి వెళ్ళాము.

అక్కడా, ఆ హోటెలాయన బాగా ఖాళీగా ఉన్నాడు – కనుక ముచ్చట్లు పెట్టాడు. మేము గ్రీక్ సలాడ్, గెమిస్టా – ఇలా ఏదో బయట కూడా తరుచుగా దొరికేవి ఏవో ఆర్డర్ చేసాము. మెనూలో వివరాల బట్టి తెలుస్తూనే ఉన్నా, ఎందుకన్నా మంచిదని – “ఇది శాకాహారమేనా?” అని అడిగాము. ఆయన, “ofcourse, ofcourse” అనేసాక – “అయితే మీరు శాకాహారులా?” అన్నాడు. అవునన్నాము. “ఎన్నాళ్ళు?” అన్నాడు. సాధారణంగా “ఎందుకు” అని అడగడం విన్నా కానీ, “ఎన్నాళ్ళు?” అంటే వినడం ఇదే మొదటిసారి. కనుక అయోమయంగా చూశాను. తేరుకున్నాక “ప్రస్తుతానికి ఆపేసే ప్లాను ఏమీ లేదు” అంటే, “ఓహ్, నేను అయితే ఏడాదిలో ఆర్నెలలు శాకాహారిగా ఉంటాను” అన్నాడు. “ఎందుకు?” అని అడిగితే, “ఆరోగ్యం కోసం” అన్నాడు!‌ 🙂 “ఓహో, అయితే ఆర్నెల్లు మాత్రమే ఆరోగ్యం చూస్కుంటారా?” అని అడగబోయి, ఎందుకొచ్చిన గోలని ఊరుకున్నా.

ఇక ఆవేళ్టికి పెద్దగా ఏమీ చేయలేదు. కాసేపు పోర్ట్ ప్రాంతంలో నడిచి, రెండ్రోజుల తర్వాత మేము Santoriniకి ఏడు గంటలు ప్రయాణం చేసి వెళ్ళాల్సిన ఫెర్రీని చూసి – “ఓహో, ఈ గేట్ దగ్గరికి రావాలనమాట” అనుకుని, హోటెల్ గదికి వెళ్ళిపోయాము. రేప్పొద్దునే లేచి 3-Island Cruise కి వెళ్ళాలి. Hydra, Poros, Aegina ద్వీపాల పర్యటన -ఈ ఉపోద్ఘాతమంతా అయ్యాక, అసలు పర్యటన అక్కడినుంచే మొదలైంది అని చెప్పొచ్చు. అది వచ్చే‌ టపాలో.

రెండు రాజధానులు-ఒక వారాంతం (రెండో భాగం)

(మొదటి భాగం – ఇక్కడ)
******
ఆ విధంగా ఒకరోజు ప్రాగ్ సందర్శన చేసి, అర్థరాత్రి వియన్నాకి వెళ్ళే ట్రెయిన్ ఎక్కాము – ఇదే ట్రెయిను బెర్లిన్, ప్రాగ్, బ్రటిస్లావా, వియన్నా, బుడపెస్ట్ – ఇలా ఐదు దేశాల రాజధానులని టచ్ చేస్తుందట (అన్నీ ఒకరూట్ లో రావు. బెర్లిన్-ప్రాగ్-వియన్నా; బెర్లిన్-ప్రాగ్-బ్రటిస్లావా-బుడపెస్ట్ – ఇవి రెండు రూట్లు. మధ్యలో ఎక్కడో మేమున్న ట్రెయిన్ లోని కొన్ని కంపార్ట్మెంట్లను మరో ట్రెయినుకి జతచేశారు). పరిస్థితులు అనుకూలిస్తే, అలాంటి మెగా‌ట్రెయిన్ ప్రయాణం ఒకటి చేయాలి జీవితంలో ఒక్కసారైనా!

ఉదయం ఆరున్నర ప్రాంతంలో వియన్నా చేరుకున్నాము. రాత్రి ఆ కంపార్ట్మెంటులో హీటర్ బదులు కూలర్ వేశారో ఏమిటో – చలికి వణికిపోయాము. అసలే వింటర్ ముగిసిపోతోంది కదా అని మేము పెద్దగా చలికి తట్టుకునే బట్టలు కూడా తెచ్చుకోలేదు. దీనితో వియన్నా చేరేసరికి బాగా అలిసిపోయాము, రాత్రి సరిగా నిద్రలేనందువల్ల. దానితో స్టేషంలోనే ఒక గంటసేపు కూర్చుని (ఫేస్బుక్ వంటివి కూడా తెరుచుకుని), ఫలహారం కానిచ్చి, అక్కడ స్టేషంలోని info desk తెరవగానే అక్కడికెళ్ళాము. ప్రాగ్ కి నేను ఇదివరలో వెళ్ళా కనుక, అంత sudden, unplanned ప్రయాణంలో కూడా చూడవలసిన ప్రదేశాలు కొన్ని చూడగలిగాము. మరి వియన్నాలో ఒక్కరోజులో ఏమి చూస్తాము? ఒక పూర్తిరోజు కూడా కాదు. సాయంత్రం ఐదింటికి మా తిరుగు ప్రయాణం. వెళ్ళి ఆ info desk వాడిని అడిగాము. అతను – ఒక మ్యాప్ ఇచ్చి, Schönbrunn Palaceకి వెళ్ళండి మొదట అని సలహా ఇచ్చాడు. సరే, అటు వెళ్ళొచ్చి సిటీ సెంటర్ చేరుకుని, అక్కడి చర్చిలు అవీ చూద్దాం‌ అనుకున్నాము.

ఆదివారం కావడంతో నేను చూడాలనుకున్న రైతు బజార్ తెరవరు కనుక, ఇతరత్రా ప్లాను ఏమీ అనుకోలేదు. సరే, నడుద్దామా? డే టికెట్ తీసుకుని మెట్రోలో వెళ్దామా? అని మీమాంస మాకు. ఒక పక్కనేమో – ట్రెయినుల్లో తిరిగితే ఊరు కనబడదు అని. ఒక పక్కనేమో అసలు మనకి నిజంగా రోజంతా కి.మీ. లకి కి.మీ.లు నడిచే ఓపికుందా ఇవ్వాళ? అని. మళ్ళీ ఆ info desk అతన్నే అడిగితే, అతను “I would suggest you to take a train” అన్నాడు. సరే, డే టికెట్ కొనుక్కుని, మొదట Schönbrunn Palace కి బయలుదేరాము.

ఆ ప్యాలెస్ పరమ విలాసవంతంగా ఉన్నప్పటికీ, గత మూడేళ్ళలో ఇంతకంటే ఎక్కువ విలాసవంతంగా జనం డబ్బుల్తో రాజులూ, రాణులూ కట్టుకున్న భవంతులు చూసి ఉన్నందువల్ల నాకు అంత ప్రత్యేకంగా అనిపించలేదు. అయితే, ఈ రెండ్రోజుల్లోనూ ఈ రాజుల ఆస్థులు, దాని బహిరంగ ప్రదర్శనా చూశాక, కొన్నాళ్ళ క్రితమే మా ఊరికి దగ్గర్లోని Sigmaringen Castle కి కూడా వెళ్ళినందువల్లో ఏమో, నాకు ఈ భవంతులంటే విరక్తి పుట్టింది. అన్నింటిలోనూ అవే అంశాలు, అవే ప్రదర్శనలూ..అనిపించింది. పైపెచ్చు ఈ Schönbrunn లో ఒక ఆడియో గైడ్ ఇచ్చారు టికెట్ తో పాటు. వాళ్ళు పూర్తిగా గాసిప్ తరహా పర్యటన తయారు చేసినట్లు అనిపించింది. ఎక్కడికక్కడ ఫలానా రాణి కి ఫలానా రాజుతో వివాహం ఇష్టం లేదు. ఫలానా ఆమెకి ఫలానా అతనంటే వల్లమాలిన ప్రేమ….ఈ‌ తరహాలోనే సాగిందంతా. దీనితో ఇకపై కొన్నాళ్ళైనా ఈ భవంతులు చూద్దామని ఎవరన్నా పిలిస్తే రానని చెబుదాం అనుకుంటూన్నాను.

ఈ భవంతి లో నాకు రెండు ఆసక్తికరమైన అనుభవాలు ఎదురయ్యాయి. నా సంచీని క్లోక్ రూం లో పెడుతూండగా, అక్కడి మనిషి ఎక్కడినుండి వచ్చారన్నాడు. నేను ఇండియా అన్నాను. ఇండియాలో ఎక్కడన్నాడు. నేను దక్షిణం నుండి వస్తున్నాను అన్నాను. “నేను నమ్మను. You don’t look like someone from South” అన్నాడు!! కెవ్వ్! అనుకున్నా మనసులో. నన్ను సౌత్ కాదు అన్న మొదటి మనిషి ఇతనే! సరే, పర్యటన పూర్తయ్యాక ఈ ప్రాంగణంలోనే ఒక కాఫీ షాపుకి వెళ్ళాము – షాపు యజమాని చూడబోతే భారతీయుడిలానే ఉన్నాడు – పలకరిద్దామనుకుని ఊరుకున్నాము. అతనూ ఊరుకున్నాడు. కాసేపటికి మేము మాట్లాడుకోవడం విని, “మీరు ఇండియా నుండి వచ్చారా?” అన్నాడు. అవునన్నాము. ఆయన బంగ్లాదేశ్ నుండి వచ్చాడట. “మీరు సౌత్ అమెరికా వాళ్ళేమో అనుకున్నా. అందుకనే మొదట పలకరించలేదు” అన్నాడు. ఇదింకో కెవ్వు! రెండేళ్ళ క్రితం ప్రాగ్ వెళ్ళినపుడు కూడా ఒకతను వచ్చి -“are you from Latin America?” అని ఎంక్వైరీ చేశాడు!‌ (ఏమాటకామాటే, నేను ఒక కొలంబియన్ ని ఒకసారీ, ఒక బొలివియా దేశస్థురాలిని ఒకసారీ – భారతీయులు కాబోలు అనుకున్నాను).

ప్యాలస్ పర్యటన అయ్యాక, ఇక్కడి ప్రముఖ చర్చి అయిన St. Stephan’s Cathedral కు వెళ్ళాము. మెట్రో‌ స్టేషంలో దిగి పైకి ఎక్కగానే, ఒక పేద్ద చర్చి సాక్షాత్కరించింది. బయటంతా కోలాహలం. చర్చి ఫాదర్ల తరహా వస్త్రధారణలో ఉన్న వాళ్ళు కొందరు – “సాయంత్రం ఒక కచేరీ ఉంది తప్పకుండా రండి” అంటూ కాగితాలు పంచుతున్న వాళ్ళు మమ్మల్ని చుట్టుముట్టేశారు! ఒక పక్కన రెండు కళ్ళనీ నింపేసేంత పెద్దగా ఎదుట ఆ చర్చి, ఒక పక్క ఎటు చూసినా ఈ ఎర్ర బట్టల్లో కచేరీ నిర్వాహకులు! ఒక క్షణం పాటు ఆశ్చర్యంలో నోటమాట రాలేదు. వీళ్ళని వదిలించుకుని చర్చిని తనివితీరా చూసి లోపలికి వెళ్ళాము.

నాకేమిటో, ఈ చర్చి భవనాలు మాత్రం ఇంకా బోరు కొట్టడం లేదు. ఆ బ్రహ్మాండమైన చర్చి భవనాలు ఎక్కడ చూసినా మూడు పనులు తప్పనిసరిగా చేయాలనిపిస్తాయి – వాటి ఎదురుగ్గా కాసేపు కూర్చుని నోరెళ్ళబెట్టుకుని చూడాలనిపిస్తుంది; లోపలికెళ్ళి అక్కడెంత బ్రహ్మాండంగా‌ ఉందో చూడాలనిపిస్తుంది. పైకి ఎక్కనిచ్చే చోట్ల (నాకు కళ్ళు తిరిగినా) ఆ మెలికల మెట్లెక్కి పైకెక్కి నగరం చూడాలనిపిస్తుంది. ఈ చర్చిలో కూడా ఇవన్నీ చేశాము 🙂 ఇది నేను జర్మనీలో ఎక్కిన కొన్ని చర్చిలతో పోలిస్తే ఎత్తు తక్కువే (అంటే జనాన్ని పోనిచ్చే ఎత్తు). కానీ, పైన్నుంచి గొప్ప వ్యూ ఉంది. ఏమైనా ఇప్పటిదాకా అయితే Ulm చర్చి ని మించి నన్నేదీ ఆకట్టుకోలేదు ఈ వ్యూ విషయంలో మాత్రం.

చర్చి చాలా పెద్దది. కనుక ఒకసారి బయట కూడా ఒక రౌండు వేశాము దాని చుట్టూ – బయట కనబడుతున్న బొమ్మల్ని చూస్తూ. కాసేపు ఆ చుట్టుపక్కలే నడిచి (అది వియన్నా నగరం నడిబొడ్డులో ఉంది) ఇంతలో దగ్గర్లో ఉన్న పలు ఇండియన్ రెస్టారెంట్ లలో ఒక దాన్ని ఎంపిక చేసుకున్నాము మధ్యాహ్న భోజన పథకంలో. ఇక తప్పదు, వెళ్ళాలి అని నిర్ణయించుకుని ఆ దోవలో పోతూండగా, ఒక విచిత్రమైన గడియారం కనబడ్డది (ఏమిటీ ప్రత్యేకత? అంటే ఈ విడియో చూడండి). చూడగానే ఆకట్టుకుంది – ఆ బొమ్మలేమిటి? ఎందుకలా ఉన్నాయి? అనుకుంటూ ఇండియన్ రెస్టారెంటుకు వెళ్ళి కాసేపు చుట్టుపక్కల తిరిగాక మళ్ళీ ఈ గడియారం వద్దకు వచ్చాము. నేనైతే ఓ పదినిముషాలు ఫుట్పాత్ మీద కూర్చుండిపోయా, ఆ గడియారంలో‌ ఏమవుతోందో? అని (అప్పుడు నా‌వయసు ఐదేళ్ళు అని అనుకున్నాను లెండి!). నిజానికి ఈ గడియారం గురించి మాకెవరూ చెప్పలేదు. ఏదో రోడ్లో వెళ్తూంటే కనబడ్డది అంతే. ఈ పైన ఇచ్చిన విడియో లంకె అవన్నీ తరువాత ఇంటికొచ్చి చూసుకున్నవి 🙂

అటూ ఇటూ వాకింగ్ చేస్తున్నప్పుడు అనుకున్నాము – బహుశా మెట్రో బదులు వాకింగ్ అనుకుని ఉంటే బాగా తిరిగేవాళ్ళమేమో‌ అని. కానీ, మాకక్కడ ఉన్న సమయం కొంచెమే కనుక, మెట్రో ఒక విధంగా మంచిదేనేమో. ఇలాగే నడుస్తూంటే ఒక వీథిలో మరొక చర్చి కనబడ్డది. St Peters Church అంటారు దీన్ని. ఇది బయటనుంచి చుడ్డానికి నాకు సోఫియా నగరంలో చూసిన Alexander Nevsky Cathedral ను గుర్తు తెచ్చింది (సైజులో కాదు. రంగులో, బాహ్యరూపంలో!). లోపలికెళ్తే, బయటకెంత మామూలుగా ఉందో, లోపలంత ఆడంబరంగా ఉంది. అయితే, అందంగా ఉంది లోపల చర్చిని రూపొందించిన విధానం. ఈ చర్చి Opus Dei నిర్వహణలో ఉందన్న మాట వినగానే నాకు Dan Brown, అతని నవలా గుర్తువచ్చాయి.

సరే, ఇలా కొన్ని ప్రాంతాలు సందర్శించాక, వియన్నాలో బాగా ఖరీదైన వీథులుగా పేరుపడ్డ (ఏది ఖరీదు కాదు కనుక? అనిపించింది నాకైతే) కొన్ని వీథుల్లో విండో షాపింగ్ చేసి, టైం ఔతూండగా వియన్నా వెస్ట్ స్టేషన్ కి వెళ్ళడానికి మెట్రో ఎక్కాము. వియన్నా వెళ్ళే వాళ్ళకి తప్పక సూచించే వాటిలో – ఈ కాఫీ షాపుల్లో తీరిగ్గా కాలక్షేపం చేయడం ఒకటి- మాకు అంత వ్యవధి లేదు కనుక అది చేయలేకపోయాము. కానీ, దీర్ఘకాలం ఐరోపా దేశాల్లో నివసించాల్సి వస్తే తప్పక సందర్శించవలసిన ప్రదేశం వియన్నా అనిపించింది. మరొకసారెప్పుడన్నా విధివశాత్తూ ఇటు రాగలనేమో చూడాలి.

**
అదీ మా రెండు రాజధానుల సుడిగాలి పర్యటన కథ!

రెండు రాజధానులు-ఒక వారాంతం (మొదటి భాగం)

నాకు తెలిసిన ఒకమ్మాయి ఆన్సైట్ పనిమీద జర్మనీ వచ్చింది. ఉన్న పదిహేనూ ఇరవైరోజుల్లో ఎక్కడికైనా వెళ్తే బాగుండు అనుకుంటూంటే, ప్రాగ్-వియన్నా రెండు నగరాలు వాళ్ళూరికి దగ్గరని అలా వెళ్ళాలనుకున్నాం. “ఒక వారాంతంలో రెండు మహానగరాలు చూస్తారా?” అని రకరకాల స్థాయుల్లో కోప్పడి హితవు చెప్పారు నా ఇతర స్నేహితులు/రాళ్ళు. ఎవరేమన్నా సరే, ఉన్నది ఒక వారాంతమే నా ఫ్రెండుకి. అందువల్ల, మరీ అంతా చూసేయకపోయినా చెరో రోజు గడిపి ఏది వీలైతే అది చేద్దాం అనడంతో, అర్జెంటుగా టిక్కెట్లు బుక్ చేసేస్కుని బయలుదేరాము.

శనివారం ఉదయాన్నే బయలుదేరి ప్రాగ్ చేరుకున్నాము. ఇదివరలో నేను రెండేళ్ళ క్రితం వెళ్ళి ఉన్నాను కానీ, అప్పుడు విమాన ప్రయాణం. ఈసారి ట్రెయిన్ ప్రయాణం. జర్మనీ సరిహద్దు దాటి చెక్ రిపబ్లిక్ మొదలైనాక కిటికీ ఆవలి ప్రపంచంలో లిపి మాత్రమే కాక ఇతర తేడాలు కూడా కనబడ్డాయి. మాకు చెక్ లో ఆల్రెడీ చెట్టూ చేమా మంచి dark green లోకి మారిపోయినట్లు అనిపించాయి. ఇంకా జర్మనీలో ఉన్నంతసేపు అంత దట్టంగా అనిపించలేదు. పైగా, చెక్ లో కనబడ్డ ఇళ్ళు, బిల్డింగులూ జర్మనీలోలా మరీ యూనిఫారం వేసుకున్నట్లు కాక, కొత్తా, పాతా, రంగులున్నవీ, వెలిసిపోయినవీ, ఇలా రకరకాలుగా కనబడ్డాయి 🙂

ప్రాగ్ స్టేషనులో ట్రైన్ దిగాక, ఈ ఊళ్ళో నడుద్దాం, పబ్లిక్ ట్రాంస్పోర్ట్ కూడా వద్దు అని తీర్మానించుకున్నాము. ఒక్క ఐదు నిముషాలు నడిచి, synagogue ఉన్న వీథిలోకి వచ్చాము. చూద్దాం కదా అనుకుంటే, ఏప్రిల్ దాకా మూసేస్తారట వాళ్ళు! ఇవి కూడా మూసేస్తారా? అనుకున్నాము. ఇదివరలో నేను ఫిబ్రవరిలో ఎముకలు కొరికే చలిలో వచ్చినా, అప్పట్లో చాలా చోట్ల తీసే ఉన్నారు (అప్పుడు దీన్ని చూడలేదు). సరేలే, ఇది కాకపోతే ఇంకోటి, అని ముందుకు సాగాము. రోడ్డుమీద నడుస్తూంటే, విచ్చలవిడిగా స్టార్ బక్స్, మెక్ డొనాల్డ్ కొట్లు కనిపిస్తూ ఉండగా మధ్యలో ఒక కెఫే కాఫీడే కనబడ్డది! సీసీడీ వాళ్ళు ఇంత వ్యాపిస్తున్నారని ఊహించలా!

సరే, మేము అలా నడుచుకుంటూ మధ్యలో చెక్ పోస్టు వారి వద్దకెళ్ళి ఇండియాకి పోస్టు కార్డులు పంపి వచ్చాక, కాసేపు రోడ్లు సర్వే చేశాము. Národní ప్రాంతానికి వచ్చాక, ఆ గుంపులు గుంపుల జనాలను చూసి నేను కాస్త అవాక్కయ్యాను. ఇదివరలో నేనొచ్చింది మంచి చలికాలంలో కనుక ఆట్టే టూరిస్టులు లేరు. ఇప్పుడు ఎక్కడ పడితే అక్కడ ..రెస్టారెంట్లు, షాపులు అన్నీ కిటకిటలాడుతున్నాయి 🙂

దేశ రాజధాని, అంతమంది టూరిస్టులున్న ప్రాగ్ లో ఎక్కడ చూసినా డైరెక్షన్స్ చెక్ భాషలోనే ఉండడం కొంచెం ఆశ్చర్యమే నాకు – మొదటిసారి వచ్చినపుడు కూడా ఇదే అనుకున్నాను. Astronomical clock వద్దకు వెళ్ళాలని మా‌ప్లాను. కానీ, నాకెంతకీ ఎట్నుండి వెళ్ళాలో అర్థం కాలేదు. మ్యాప్ చూసి వెళ్తూంటే ఎక్కడా క్లాక్ గుర్తు లేదు రోడ్డుమీద చూపే బోర్డుల్లో. చాలాసేపటికి కాని నాకు తట్టలేదు – ఒక ప్రదేశానికి వాళ్ళు చూపిస్తున్న బొమ్మ – ఆ క్లాక్ దే అని. 🙂 మొత్తానికి అక్కడికి వెళ్ళి, కాసేపు సిటీ సెంటర్ లో ప్రదేశాలు చూసుకుని, చార్లెస్ బ్రిడ్జ్ మీదుగా ప్రాగ్ రాచరికానికి గుర్తు, ప్రస్తుతం రాష్ట్రపతి అధికారిక నివాసం అయిన Prague Castle దగ్గరకు వెళ్ళి, ఆ చుట్టుపక్కల ప్రాంతాల్లో కాసేపు చుట్టి, సాయంత్రం చీకటి పడుతూండగా మళ్ళీ కిందకి నడుచుకుంటూ సిటీ సెంటర్లోకి వచ్చేశాము.

ఏమాటకామాటే – నాకు ఈ castle బయట ఉన్న విగ్రహాలను చూస్తే ఈసారి కూడా టిన్టిన్ అడ్వెంచర్ కథ ఒకటి గుర్తొచ్చింది. మొదటిసారి ఈ ముఖద్వారం చూసినప్పుడు ఆ హింసాత్మక దృశ్యం ఎక్కడో చూశాననుకున్నా. తర్వాత తట్టింది అది ఒక టిన్టిన్ కథలో కూడా కనబడే బొమ్మ అని (పేరు గుర్తురావడంలేదు. King Ottokar’s Sceptre అయుండొచ్చు). మొదటిసారికి ఇంకా చూడలేదు కానీ, ఇప్పుడు మాత్రం ప్రాగ్ ని తల్చుకుంటే మా హీరో, ఒక కొయ్య హీరోయిన్ కలిసి నటించిన సినిమా Rockstar కూడా గుర్తొస్తుంది 🙂

మధ్యలో, మధ్యాహ్నం నా ఫ్రెండుకి ఇండియన్ రెస్టారెంటుకి వెళ్ళాలి అనిపించింది. సరే, నేను ఇంతకు ముందు వచ్చినప్పుడు కొన్ని చూశా కనుక, నేను తీసుకెళ్తా అని చెప్పి ఒక వీథిలోకి తీసుకెళ్ళా. వీథంతా వెదికినా నాకు తెలిసిన రెస్టారెంటు కనబడలేదు. నేను అవాక్కయ్యా…అలా ఎలా మర్చిపోయా? రెండేళ్ళే కదా అయింది? అని. ఒకాయన్ని అడిగితే, ఇంకెకడో ఏదో ఇండియన్ రెస్టారెంట్ ఉందని గుర్తులు చెప్పాడు కానీ, ఆ వీథిలో ఏదీ లేదన్నాడు. సాయంత్రం అక్కడి యూనివర్సిటీలో నాకు తెలిసిన ఫ్రెండుని కలిసినప్పుడు కానీ అర్థం కాలేదు నాకు – నాకు తెలిసిన రెస్టారెంటును మూసేసారని! మొత్తానికి ఈ ఫ్రెండు పుణ్యమా అని మొత్తానికి ఒక మంచి ఇండియన్ రెస్టారెంటుకి రాత్రి వెళ్ళాము. మా ఊళ్ళో లాగ “జై జగదీశ హరే” పాట రకరకాల దేవుళ్ళ పేర్లు మార్చి వేసి వేసి చంపక, పాత హిందీ సినిమా పాటలేసేసరికి హాయిగా అనిపించింది. ఆ తరువాత, దాన్ని తల్చుకుంటూ మళ్ళీ కాసేపు నడిచి, స్టేషన్ కి చేరుకున్నాము. మా ట్రెయిను అర్థరాత్రి పన్నెండింటికి. అప్పటిదాకా ఆ స్టేషన్ లో తిరుగుతూ కాలక్షేపం చేసాము. మాలాగే చాలామంది ఇలాగే ఫ్రెండ్సు కలిసి వచ్చిన వాళ్ళూ అలా కనబడ్డారు ఇలా స్టేషన్ పర్యటన చేసుకుంటూ 🙂 స్టేషంలో రష్యన్ రైల్వేస్ వారి ప్రకటన ఒకటి నన్ను చాలా ఆకర్షించింది.

వాళ్ళు ప్రాగ్ నుండి మాస్కో నగరానికి ఒక ట్రెయిన్ వేశారంట! దానిలో మళ్ళీ కొత్తగా పెళ్ళైన వాళ్ళకీ, పుట్టినరోజు జరుపుకుంటున్నవాళ్ళకీ అంటూ రకరకాల కేటగిరీల్లో డిస్కౌంటు! భలే ఉండింది ప్రకటన. నాకు చిన్నప్పట్నుంచీ మాస్కో చూడాలని కోరిక. ఆ దేశం కూడా ఈ దేశాల్లా చిన్న చిన్న గుంపుల్లో వెళ్ళే కొత్తవాళ్ళకి సేఫ్,ఫ్రెండ్లీ అంటే ఇంట్లో వాళ్ళతో కలిసి ట్రై చేసి ఉందును. కానీ నాకు ఆ విషయంలో అనుమానమే. నా రష్యన్ స్నేహితురాలిని అడగాలి. సరే, మొత్తానికైతే, ఈ చాంద్రాయణం అంతా అయ్యాక వియన్నా వెళ్ళే ట్రెయిన్ ఎక్కాము.

రెండేళ్ళ క్రితం ఇక్కడ దాదాపు పది రోజులు ఉన్నప్పుడు ఆ మైనస్ డిగ్రీల ఉష్ణోగ్రతకు వణికినా, నాకు ప్రాగ్ చాలా నచ్చింది. మళ్ళీ ఎప్పుడైనా రాగలిగితే బాగుండు అనుకున్నాను. అనుకోకుండా మళ్ళీ వచ్చాను – నాకీసారి కూడా మళ్ళీ ఎప్పుడు వెళ్తానో? అనే ఉంది కానీ, ఈ పీక్ సీజన్ టూరిస్టు రద్దీ తట్టుకోడం మట్టుకు కష్టమే! కానీ, ఎప్పుడెళ్ళినా, నడకని మించిన ఉత్తమమైన మార్గంలేదు సెంటర్లోని ముఖ్య ప్రదేశాలు చూడ్డానికి. చాలా సేపు నడవాల్సి వస్తుంది. అలసట తప్పదు కానీ, మెట్రోలు అవీ ఎక్కితే దోవలో కనబడే ఆసక్తికరమైన అప్డేట్స్ (అంటే, సీసీడీ ప్రాగ్ లో పెట్టారు, వంటి అమూల్యమైన విషయాలు అనమాట!) మిస్ అవుతాం అని నా అభిప్రాయం.

(సశేషం)

లెక్కల దేశం కబుర్లు-2

ఈ గంటలకి గంటలు అర్థ్రరాత్రయ్యేదాకా డిన్నర్లు తినే సంప్రదాయం వీళ్ళంతా ఏదో మాయ జరిగి మానేస్తే బాగుణ్ణు అని మనసారా కోరుకుంటున్నా కూడా, కొంతలో కొంతైనా రాసుకుందాం అని బ్లాగుతున్నా.

ఉదయాన్నే Ancient Stageira అని ఒక బీసీల నాటి పల్లెకి వెళ్ళాము. మేమున్న ప్రాంతం నుండి ఒకటీ-రెండు కి.మీ. ఉంటుందంతే. వెళ్ళే ముందు అది అరిస్టాటిల్ వాళ్ళ ఊరని మాత్రమే తెలుసు. కానీ, అక్కడ త్రవక్కాలు చేస్తున్న ఆర్కియాలజిస్టు ఒకావిడ వచ్చి మాకు ఆ ప్రాంతం చరిత్ర చెప్పేదాకా అర్థం కాలేదు అక్కడ ఉన్న ఆ కూలిపోయిన కట్టడాలు,విరిగిపోయిన పెంకులూ ఇవన్నీ ఏమిటో! క్రీస్తు పూర్వం 700 నాటి రోజుల నుండీ ఉన్న నగరమట. మధ్యలో ఒకదశలో నగరాన్ని ఫిలిప్ రాజు నాశనం చేసేసి, ఆ తర్వాత మళ్ళీ అరిస్టాటిల్ మీద గౌరవంతో పునర్నిర్మించాడట! కొన్ని మొదటి స్టగీరా నాటి రిమైన్స్, కొన్ని రెండో కాలం నాటివి – ఒక గ్రీకు గుడి తాలూకా (ఇప్పుడు రాళ్ళూ రప్పలే ఉన్నాయి. ఇంకేం లేవు) అవశేషాలు కూడా ఉన్నాయి ఇంకా! ఇంకా వీళ్ళేవో త్రవ్వకాలు జరుపుతూనే ఉన్నారు. నాకు మాత్రం మంచి హైకింగ్ ట్రిప్ అనిపించింది. ఆ కొండలు ఎక్కుకుంటూ, కింద ఉన్న సముద్రాన్ని, చుట్టుపక్కల ఉన్న కొండలు-గుట్టల్ని చూసుకుంటూ -బాగుండింది.

ఇంతకీ అసలు సంగతి – అది అరిస్టాటిల్ ఊరని లిఖితమైన రుజువులు ఉన్నాయి కానీ, అలాగని చెప్పేసి అక్కడ అరిస్టాటిల్ ఇల్లూ, సమాధీ ఇవన్నీ మార్క్ చేసి ఉన్నాయి అనుకునేరు 🙂 అలాంటివి వీళ్ళకి ఇంకా నిర్థారణగా తెలియవంట. ఒక సమాధి అవశేషాలు చూపించి – ఇది అరిస్టాటిల్ ది అయ్యే అవకాశం ఉంది కానీ, రుజువులేవీ ఇంకా దొరకలేదు అన్నది అర్కియాలజిస్టు అమ్మాయి. ఒకతను అరిస్టాటిల్ ఇల్లేది? అని అడిగాడు. నువ్వు కనుక్కో – నీకు పెద్ద మొత్తంలో ప్రైజు గ్యారంటీ అని జవాబు వచ్చింది. 😉

అక్కడ్నుంచి వచ్చాక కాసేపటికే క్లాసులు మొదలయ్యాయి కానీ, గ్రీస్ ఎంచక్కా మన దగ్గర్లాగే ఉంది – అన్న భావన ఇంతలోపే కలిగేసింది నాకు సూపర్ మార్కెట్కి వెళ్ళగానే. కుటుంబం కుటుంబం అక్కడే ఉన్నారు, మన పచారీ కొట్లు ఇళ్ళ బయటి గదుల్లో పెట్టుకున్నట్లు. పిల్ల ఏడుస్తూ ఉంటే, ఆడిస్తున్న తల్లి, కౌంటర్లో ఇంకో మనిషితో కబుర్లు చెప్పుకుంటున్న ఒకాయన…ఎక్కడ పడితే అక్కడ ఇళ్ళ బయట మీటింగులు పెట్టుకుని కనిపిస్తున్న మనుషులు.. దుమ్ము, మట్టి నిండిన రోడ్లు (:P)…చిల్లర కావాలంటే పక్క షాపుకి వెళ్ళి తెచ్చే అమ్మాయి…

అయితే, వీటన్నింటికంటే నాకు నచ్చింది ఊరిని ఆనుకుని ఉన్న సముద్రం. ఇంత ఖాళీగా ఉన్న సముద్రాన్ని ఎప్పుడూ చూడలేదు నేను. ఇది టూరిస్టు సీజన్ కాదా? లేకపోతే ఈ ప్రాంతం జనం విరగబడి వచ్చే గ్రీసు తీరప్రాంతాల్లో లేదా? అని సందేహం కలిగింది. ఏదైతేనేమి… ఒడ్డున మోకాలి వరకు నీళ్ళొచ్చేదాకా మాత్రం నడుస్తూ గడిపాను సాయంత్రం. రాత్రెలాగో సోషల్ డిన్నర్ పేరుతో మింగేయబడింది అనుకోండి, అది వేరే సంగతి! 🙂

లెక్కల దేశం కబుర్లు-1

నేనేదో గణితం గురించి చెప్తున్నాను అనుకునేరు….ఒక సమ్మర్స్కూల్ కోసమని గ్రీస్ దేశంలోని ఒలింపియాడా అన్న చిన్న ఊరికి వచ్చాను ఇవ్వాళే. ఎయిర్పోర్టులో అంత అనిపించలేదు కానీ, అక్కడ్నుంచి దార్లో వస్తున్నంత సేపూ ఏదో లెక్కల ప్రపంచంలో తిరుగుతున్నట్లు తోచింది. ఎందుకంటే ఆ లిపిలో ఉన్న అక్షరాల్లో చాలా మట్టుకు గణిత, సైన్సు పాఠాల్లో కనబడే ఫార్ములాల్లో ఉండేవే. అందుకే పేర్లూ, బ్యానర్లు గట్రా చూస్తూ ఉంటే.. లెక్కల ప్రపంచంలో ఉన్నట్లు తోచింది. అందుకే లెక్కల దేశం అనేసా 🙂

గ్రీసు దేశానికి యూరోపు టూరిస్టులు ఎందుకంత విరగబడి వస్తారు? అన్నది కొంచెం అర్థమయింది విమాన ప్రయాణంలో. ఉదయం ఆరింటికి ఎక్కిన ఫ్లయిటు కనుక, నేను ఫ్లయిటెక్కి కునికిపాట్లు పడుతున్నా. ఆ కునికిపాటలోనే రకరకాల రంగులు మారుతూ సూర్యుడు ఉదయించడం చూసి తరించి మళ్ళీ కళ్ళుమూసా. ఒక గంటన్నరా అలా గడిచాక కిటికీ లోంచి చూస్తే, కింద అంతా కొండల మయం. కొండల్లేని చోట్ల ఏవో నదులో, సముద్రమో, వాగులో…ఏవిటో…అది చూస్తూ ఉంటే నాకు ఎందులో గ్రీకు దేవతల కథలే గుర్తొచ్చాయి. కాసేపటికి విమానం థెసలోనికీ విమాణాశ్రయంలో దిగబోతోందనగా కిందకి చూసినప్పుడు కనబడ్డది మాత్రం మర్చిపోలేను. సముద్రతీరంలో ఒళ్ళు విరుచుకున్న అమీబా లా అనిపించింది నాకా నగరం 😛 😛 😛

* ఎయిర్పోర్టు నుండి నాతో పాటు ఇంకో ముగ్గురుకి కలసి ఒక షేర్డ్ టాక్సీ ఏర్పాటు చేశారు ఈ నిర్వహకులు. నేను అందరికంటే ముందే ఊడిపడ్డా కనుక, ఐదు గంటలు కాలక్షేపం చేశా ఎయిర్పోర్టులో. కాఫీల అనుభవాలు అయ్యాయి రెండు.. ఇంకో గంటలో ఆ టాక్సీ వాడు వస్తాడనగా, కాఫీ తాగుదాం అనేసి వెళ్ళా. ఫిల్టర్ కాఫీ అని ఉండింది మెనూలో. కింద ఇన్స్టంట్ హాట్ కాఫీ అని రాసి ఉంది. పైన గ్రీక్ కాఫీ అని రాసి ఉంది. ఆ గ్రీక్ కాఫీ ఈ ఐదుగంటల వెయిటింగు మొదటి గంటలో తాగా. పొడితో సహా ఇచ్చేస్తున్నారు. బాబోయ్, అది మన వల్ల కాదు అనుకుని, ఫిల్టర్ కాఫీ అని అడిగా ఈసారి – పొగలు కక్కుతున్న కాఫీని ఊహిస్తూ. ఓకే, అనేసి తావీద్ మహిమ అన్నట్లు ఒక కప్ ఇచ్చాడు. అదేంటి, ఎక్కడ నుంచి తెచ్చాడూ? అనుకున్నా. పొగలు కక్కట్లేదేంటీ? అని కూడా అనుకున్నా కానీ, చల్లారిపోయిన కాఫీని కూడా ఇలాగ బాహాటంగా మెనూ ఐటెంగా అమ్ముతారని ఊహించలేదు!

* చాలాసేపటికి ఆ టాక్సీ అతను వచ్చాడు మా పేర్లు గల కార్డు ముక్క పట్టుకుని. ఆ మిగితా ముగ్గురు నాకు ఇంకా పరిచయం లేనివాళ్ళు, పైగా అబ్బాయిలు. కాసేపటికి వాళ్ళంతా ఆయా దేశ ప్రాంతాల నుండి వచ్చాక నలుగురం పోగయ్యి ఇక బయలుదేరదాం అనుకుంటూన్నప్పుడు వెంటనే టాక్సీ అతను “ఐ విల్ క్యారీ ది లేడీ’స్ లగేజ్” అంటూ నా సూట్కేసు పట్టుకున్నాడు. నేను అవాక్కయ్యా. మనం అడిగితే సాయం చేస్తారేమో కానీ, ఇలాంటి బంపర్ ఆఫరా? అనుకుని – ఏదో అనబోయేంతలో – “గ్రీసులో అంతే. ఆడవాళ్ళని లగేజీ ఎత్తనివ్వం.” అనేసి ఆయన నవ్వాడు. ఏమిటో, చాలారోజులకి అలా pamper చేయబడ్డందుకేమో కానీ, గ్రీకు మరియాద భలే నచ్చేసింది. మనవాళ్ళూ చేస్తారు కానీ, ఫోజు కోసం చ్సేస్తారని నాకు మహా వీర అనుమానం ఎప్పట్నుంచో! 😉 😉

* ఈ ఊరి పక్కనే అరిస్టాటిల్ పుట్టినఊరు ఉంది 🙂 రేపు క్లాసులు మధ్యాహ్నం నుంచి కనుక పొద్దున్న అలా నడిచి రావాలని ఇక్కడ ప్లాను చేసారు. ఆయనప్పుడెప్పుడో పుడితే నువ్విప్పుడెళ్ళి చూసేదేంటి? అనకండి. ఏదో, ఈ ఊరు వచ్చే ముందు నుంచి ఎక్కడ పడితే అక్కడ ఆ అరిస్టాటిల్ విషయం చెప్పుకుంటూనే ఉన్నారు కనుక, అలా నిర్ణయమైపోయింది. నాకూ కుతూహలంగానే ఉంది – అరిస్టాటిల్ అంతటి అరిస్టాటిల్ వాళ్ళ ఊరా! అని.

* ఏ ముక్కకాముక్కే. నాకేమిటో మనదేశం ఒకటే గుర్తొచ్చింది ఎయిర్పోర్ట్ నుంచి వచ్చే దారిపొడవునా. ఆ చిన్న చిన్న రోడ్లు, రంగుల రంగుల అక్షరాల్లో షాపుల పేర్లు, మనలాంటి ఇళ్ళలాగే ఉన్న వీథులు, సండే కూడా తీసున్న సూపర్ మార్కెట్లు, వీథి కుక్కలు (అయితే, సైలెంటుగా ఉన్నాయి లెండి!!), వీథి పిల్లులు, కాకాహోటెళ్ళ లాంటి హోటెళ్ళు : ఇలాగ, భలే ఉంది. వీటన్నింటికీ ఒడ్డున బీచి! బీచి ఒడ్డున ఇవన్నీ కూడాననుకోండి! 😉

* ఈ ఊరినిండా హాలిడే-అపార్ట్మెంట్లే ఉన్నాయా ఏమిటి? అని డౌత్ వచ్చింది. ఇవ్వాళ్టికైతే, ఈ హాలిడే అపార్ట్మెంట్లూ, చిన్నా పెద్దా రెస్టారెంట్లూ, సూపర్మార్కెట్లూ తప్ప ఇంకేవీ కనబడలేదు!

* వచ్చేస్తున్నా, నా ఫేవరెట్ టాపిక్- శాకాహారం దగ్గరికి. ఇప్పటికైతే శాకాహారులకి ఈదేశంలో పర్వాలేదనిపించింది. ఇవ్వాళ ఘాట్ రోడ్డులాంటి రోడ్లలో ఈఊరు చేరేసరికి కార్-సిక్నెస్ మూలాన ప్రాణం కలత పడింది, అందువల్ల ఎక్కువ అన్వేషించలేదు, అది వేరే విషయం. బీచిలో నడుస్తూ ఉంటే బన్ను తింటున్న కుక్క వైపు సైలెంటుగా ఫిలసాఫికల్ లుక్కులిస్తున్న రెండు పిల్లుల్ని చూసి కడుపు సగం నిండిపోవడంతో, మిగితా సగం కోసం ఆట్టే శ్రమపడకుండా, ఈక్లాసులకే వచ్చిన మరొకరితో కలిసి (వాళ్ళకి సలాడ్ల గొప్పదనం గురించి లెక్చర్ ఇచ్చి) ఒక చిన్న కాకాహోటెళ్ళో ప్రసిద్ధి చెందిన గ్రీక్ సలాడ్ మింగి, మింగించి దాన్ని జర్మనీలోనే బాగా చేసేలా ఉన్నారు అని తీర్మానించా 🙂

* ఇంతకీ, నాదో సందేహం : ఇంగ్లీషుకి తెలుగులో ఆంగ్లం అన్న పదం ఎక్కడ నుంచి వచ్చింది? అని ఈ గ్రీకు భాషలో ఆంగ్లికా అంటున్నారు ఇంగ్లీషుని.

చందమామ కథల్లాంటి కోట

నిన్న ఇక్కడ కొందరం స్నేహితులం కలిసి దగ్గర్లో ఉన్న Lichtenstein Castle కి వెళ్ళాము.సరిగ్గా కోట బైట ఉన్నప్పుడు వర్షం మొదలైంది. ఆ వర్షంలో ఆ కోటని బయటనుంచి చూస్తే, చందమామలో చదివిన జానపద కథలు గుర్తొచ్చాయి.