తొలిరేయి-చావా కిరణ్ గారి నవల

మన బ్లాగరు చావా కిరణ్ గారు నేనొక నవల రాసాను, చదివారా? చదివి మీ అభిప్రాయం చెప్తారా? అని అడిగినప్పుడు నాకు కాస్త సంతోషమేసింది – మన తోటి బ్లాగరు బ్లాగులో నవల రాసేసారు…అని. వెంటనే ఆయన బ్లాగు తెరిచాను. “తొలిరేయి” అన్న పేరు. ప్రేమకథేమో అన్న అనుమానం. మొదటి కొన్ని లైన్లు చదివాక, ఇలా చదవడం ఇబ్బందిగా ఉంది అంటే పీడిఎఫ్ ఇచ్చారు. ఏకబిగిన అరవై+ పేజీలూ చదివేసి, కాస్త కఠినమైన వ్యాఖ్యలు ఇస్తాను-మీకే చెప్పనా? బ్లాగులోనే పెట్టనా? అని అడిగితే – బస్తీ మే సవాల్…. అంటూ సై అనేసారు. దానితో ఇక్కడే పెట్టేస్తున్నా.

సైన్స్ ఫిక్షన్ – థీం నాకు కొత్తగా, బాగుంది. పేర్లు భలే వెరైటీ గా పెట్టారు…జిక్షి, సుబ్బా, స్టీల్రావు అంటూ. ఎక్కడ్నుంచి వచ్చాయో గానీ ఐడియాలు. మళ్ళీ నళిని, రజిత-మామూలు పేర్లే. కాన్సెప్ట్ అంతా కుతూహలం కలిగించే విధంగా ఉంది. ఇసుక తుఫాను సందర్భంగా చేసిన వర్ణన – టూ గుడ్. నాకు అన్నింటి కంటే ఆ భాగం నచ్చింది. ఇసుక తుఫాను రావడం,అక్కడ వెంటనే నాగరికతల ఆనవాళ్ళు బయటపడడం – చదువుతూ ఉంటే నాలో ఆ “వావ్!” ఫీలింగ్ కలిగించడంలో చావా గారికి ఫుల్ మార్కులు 🙂 ఒక వాక్యం:”ఇంత అందమైన బొమ్మకే సృష్టికర్త ఉన్నపుడు, ఇంత అందమైన లోకానికి ఉండడని ఎందుకు అనుకుంటున్నారు?” – గుడ్ వన్! ఇదే వ్యాఖ్యని డాకిన్స్ (Richard Dawkins) వంటి వారు వింటే ఎలా స్పందిస్తారో తెలీదు కానీ, బాగా రాసారు ఈ వాక్యం. కథలోని ముగ్గురి పరిశోధనలు (మేధా, రజిత, సుబ్బా) – కొరిలేట్ చేయడం – చాలా బాగా చేసారు. ఆ భాగం కూడా నాకు చాలా నచ్చింది.

ఇక, ఫ్లిప్ సైడ్:
1. భరించలేనన్ని అచ్చుతప్పులు.
2. “వచ్చినాను, వెళ్ళినాను…” ఇది.. నాకు వింతగా ఏమీ అనిపించలేదు కానీ, రాత భాషలో అలా చదవడం కొత్తగా ఉండింది. ఇలా మాట్లాడే వారిని చూసాను కానీ…చదవలేదు. 🙂
3. రజని-రజిత-రంజిత : ఒకే మనిషికి ఇన్ని పేర్లు వాడారు ఈ నవల్లో. అదొక సారి చూసుకుని ఉండాల్సింది.
4. ఒక దానికొకటి సంబంధం లేని ఘటనలు వరుసగా వస్తున్నప్పుడు కనీసం **** లాంటి సెపెరేటర్స్ ఉపయోగించొచ్చు కదా…. ఎంత ఇబ్బందిగా ఉండిందో చదవడానికి!!
5. “నేను పాపాల్రావుని కలవడానికి వచ్చాను” అంటూ జిక్షి ప్రశ్నించగానే… (౩౪ పేజీ) – అక్కడ ప్రశ్న ఏముంది అసలు?
మొదట అన్నట్లు, అచ్చుతప్పులు చూస్తేనే అర్థమౌతోంది కిరణ్ గారు రెండో రీడింగ్ కి బద్దకించారు అని… 🙂 నవల రాసేటప్పుడు ఎంత ఓపిగ్గా రాయాలో ఈ నవల చదువుతూ ఉంటేనే అర్థమైంది. ప్రపంచంలోని అన్ని భాషల నవలాకారులందరికీ పెద్ద నమస్కారం పెట్టాలి అనిపిస్తోంది. నవల రాయడం అన్న చక్రంలో ఎన్ని దఫాలు రాసింది చదవాలో, తప్పులు సరిచూసుకోవాలో ఇప్పుడొక లే-పర్సన్ అవగాహన వచ్చింది నాకు. (భయపడకండి, నేను రాసేంత సీన్ లేదు..హీహీ) కిరణ్ గారు ఆ హోంవర్క్ కొంతైనా చేసి ఉంటే, నవల మరింత ఆకర్షణీయంగా ఉండేది. ఈ హోంవర్క్ లేకపోడం వల్ల రీడబిలిటీ ఎంత తగ్గుతుందో ఇప్పటిగ్గానీ అర్థం కాలేదు నాకు. నేనూ ఒళ్ళు దగ్గర పెట్టుకుని పనిచేసుకోవలి ఇక. 🙂 learning from others experiences!

చివరగా, కిరణ్ గారి నవల నాకైతే కథ,కథనం పరంగా చాలా నచ్చింది. మళ్ళీ ఆయన ఇంకోటి రాస్తే బాగుండు అనే ఎదురుచూస్తున్నా. నిజానికి ఓ రోజు అసలు మాటల్లో దింపి ఇంటర్వ్యూ చేద్దాం అనుకుంటూన్నా….ఎలా రాసారు? ఐడియా ఎలా వచ్చింది? సమయం ఎక్కడిది? మీ ఆఫీసోళ్ళు పనివ్వడం లేదా? 😉 అని. ఇంతకీ, చివరికి అంకితం చదివాక గానీ అర్థం కాలేదు ఇన్ని అచ్చుతప్పులు దొర్లిన కారణం – పరధ్యానం!! :))